09 Temmuz 2012 Pazartesi
Sabah uyandığımda dışarıdan yağmur sesi geliyordu. Kalkıp Hostel görevlisinin daha önce verdiği bisiklet tamircisinin adresini harita üzerinde bulmak için bilgisayarın başına geçtim.
Yola çıkmadan Tifliste bir bisiklet tamircisi bulup arka jantımın kopan 1 telini değiştirteceğim. Adreste bölgeyi bulabildum ama sokağı bir türlü bulamadım. Görevli önce metro ile gitmemi tavsiye ettiyse de bulamayacağımı düşünüp en iyisi taksi ile git 4 lari kadar tutar demişti ama 50 tetriye gitmek varken taksiye bunun 8 katı ücret ödemek istemiyorum. İnternette araştırma yapınca daha önce benim gibi bisiklet tamircisi arayan bisikletli gezginlerden birisinin bloğundan bir adres ve harita buldum. Haritayı bir şema halinde küçük bir kağıda çizdim. Hazırdım ama Gürcistanda dükkanların 09:30 da açıldığını bildiğimden acele etmedim.
Görevli kızla sohbet ederken metrodaki anonsta şimdiki diye bir şey duyduğumuzu bunun doğru olup olmadığını sordum. Doğru dedi. Gürcücüde hemen başlayacak, görülecek, gelecek anlamında şimdiki demekmiş. Onun için şimdiki istasyon diyormuş anosta. Gürcücüde çay bizde de çay demekmiş. Sabun ise İngilizcede olduğu gibi soap demek. Böylece bildiğim Gürcüce kelime hazinem biraz daha artmış oldu.
Kahvaltı yapmadan bisikletimin arka jantını alıp yola çıktım.
Metroya binip Station Square da (İstasyon Meydanı) diğer metro hattına aktarma yapmak için inip diğer istasyona geçtim.
Tiflis metrosunda aktarma ücretsiz yapılıyor. İstasyona inerken görevliye gideceğim adresi yazdığım kağıdı gösterip hangi taraftaki vagona binmem gerektiğini sordum. soldakini gösterip bin dedi. Koşup vagona bindim. Vagon tıklım tıklım dolu bu hat üniversitelerin olduğu tarafa gittiğinden yolcuların çoğu öğrenci. Lastiği insanların üzerine değdirmemeye çalışarak kendime dikileceğim bir yer buldum. Hareket ettik. 4 istasyon sonra Delisi istasyonunda herkes indi bir ben kaldım. Yeni insanlar binince buranın son durak olduğunu anladım ama burası benim gitmek istediğim yer değil. İstasyonda diğer yönde bekleyen bir adama sordum, burada bekle bundan sonra gelecek metroya bin deyip gelene binip gitti. Ardından gelen metroya bindim Vagon geldiğim yönde geri giderek bambaşka bir istasyonda durdu. Bu şekilde deliler gibi koşturup önüme gelene sorup söylenen metrolara ine bine 3 kez Delisiye geldim. Deli olacağım bir türlü daha ileriye gidemiyorum. Metro buradan geri dönecekti. Makiniste sordum. Karşıya geç 2. gelecek olana bin dedi. Yeniden ilk geldiğim hattın tarafına geçip bekledim, 2. gelene bindim. Bir istasyon sonra indim. Burası Vazha-Pashavela istasyonuydu. Bu hatta aynı ray üzerinde metrolar 2 yönlü çalışıyorlar. İstasyonların her iki tarafında da hem gelen hem giden metrolar duruyorlar. Benim Vazha-Pshavelaya gidebilmem için 54 hat numaralı metroya binmem gerekiyormuş. İstasyonun sol kapısından çıktım.
Biraz yürüyüp
Buradan sola döndüm.
Yolda gördüğüm üniversite öğrencilerine adresi sordum tarif ettiler. Girdiğim caddede yürüdüm. Caddenin sonunda trafik ışıkları vardı ve yol sağa ve sola gidiyordu. Sağa dönüp,
sol tarafta 1 km kadar yürüdükten sonra Bisiklet mağazasını gördüm.
Bisikletçiye giderken sağdaki blokların arasındaki bakkal dükkanı. Bu evler birkaç yıla kalmaz yıkılıp yerine modern apartmanlar yapılır. Şu anda burası İstanbul Ataköyün köhne hali.
Bisiklet dükkanının adresini ve metro istasyonundan itibaren yol haritasını sizlere vermek istiyorum. Eğer Tiflise giderseniz muhtemelen ihtiyacınız olabilir. Bu adresi ve haritayı bir kağıda basıp yanınıza almanızı öneririm.
Vazha-Pshavela Avenue 6 th Block
Petre Kavtaradze Street
Bisiklet dükkanının yol haritası:
Find more Walk in Tbilisi, Georgia
İngilizce bilen temiz yüzlü bir genç benimle ilgilendi. Ustaları 13:00 e kadar izinliymiş. Saat 11:00 ama yapacak bir şey yok bekleyeceğim. Jantı teslim edip dışarı çıktım. Biraz yürüyüp kahvaltı için haçapuri aldım, ilerideki bir parka oturdum. Aliyi bilgilendirmek için mesaj çektim. 1 saat kadar sonra yoldan geçen eski model bir Mercedesin şoförü durup benim bulunduğum tarafa doğru bakarak korna çaldı. Arkamdakilerden birisine çalıyordur diye aldırmadım. Adam seslendi yine aldırmadım. Az sonra adam arabadan inip yanıma geldi ve yarı İngilizce yarı Gürcüce jantımın hazır olduğunu söyledi.
Dükkana gittiğimde Mercedeste gelmişti.
Jantı bir aparata yerleştirip balansının doğruluğunu bana da gösterdiler. Jantım 28" olduğundan yedek telleri yanımda taşıyorum. Burada da 28" jant teli yokmuş, benim telimi kulanmışlar. 10 lari işçilik ödeyip metro ile hostele geri döndüm.
Hava açmıştı. Bu gün ne yapacağımıza henüz karar vermedik kalabiliriz de gidebiliriz de. Aliyle konuşup konaklama ücreti ödememek için yola çıkmaya karar verdik. En azından Tiflis çıkışında dün gördüğümüz ağaçlık alana gidip konaklamayı düşünüyoruz.
Görevlilerle vedalaşıp 15:30 da yola çıktık.
Bu günkü yol haritamız:
Find more Bike Ride in Tbilisi, Georgia
Geldiğimiz yolu yeniden kullanmamak ve Rustaveli meydanını görmek görmek için Rustaveli caddesine girdik.
Tertemiz geniş bir caddede gidiyoruz. Gürcistan şoförleri için pek iyi şeyler söylenmese de bisiklet sürücülerine karşı çok saygılılar. Bunu ülkeye girdiğimiz Valeden itibaren gözlemlemeye başladık. Kesinlikle uzun uzun kornaya basarak selamlamıyorlar, sıkıştırmıyorlar, yanınızdan geçerken 1,5 metre mesafe bırakıyorlar. Bu mesafeyi sağlayamayacaklarsa yol genişleyene veya karşıdan gelen trafik müsait olana kadar arkanızda sabırla bekliyorlar. Sağa döneceklerinde kavşağa yaklaştığınızda aniden önünüze geçip dönmüyorlar, aksine arkanızda kalıp yavaşlayarak sizin kavşağı geçmenizi bekliyorlar. Tali yoldan sizin geldiğiniz yola çıkacaklarsa sizi yok sayıp yola çıkmıyor, geçmenizi bekledikten sonra yola çıkıyorlar. Kısacası tüm dünyada medeni dünyada insana değer veren toplumların sürücüleri nasıl davranıyorlarsa öyle davranıyorlar. Gürcistan hükümeti biz Avrupaya aitiz derken doğru söylüyorlar. Bizim ülkemizde trafikte bu şekilde saygılı davranan sürücüler görmek için bırakın beni torunumun ömrünün yeteceğini düşünmüyorum. Anlaşılan bu bir mantalite meselesi. Bizler şarklı olduğumuzdan şark kurnazlığı yaşam şeklimizi oluşturuyor. Lonely planetin Türkiye sayfasında ülkemize araçları ile gelecekleri Türk şoförler sola dönüşte kapalı döndüklerinden kavşaklara yaklaşırken yavaşlayın ve dikkatli olun bir anda karşınıza şeridinize girmiş bir araç çıkabilir diye uyardığını biliyor musunuz? Gürcistanda bisiklet kullanmak her ne kadar yollarda emniyet şeridi olmasa da oldukça güvenli. Aynı şeyi araçları için Gürcistana gitmeyi düşünenler için söyleyemeyeceğim. Tepe üstüne yaklaşırken karşıdan gelen trafiği görmeden önündeki 1 otomobil ile 2 TIR ı sollayan sürücü de gördüm.
Rustaveli meydanına yaklaştık, soldan gideceğiz.
Etrafımıza bakarak peş peşe gidiyoruz Ali ile.
Bir anda meydanda karşımıza dev gibi bir bisiklet çıktı.
Ali tutturdu ben bu bisiklete bineceğim diye. Aman dedim dur başımız polisle belaya girmesin.
O sırada bir turist çift geldi ve onlarda hatıra fotoğrafı çektirdikten sonra erkek pedallara kadar tırmanıp poz verdi. Ali benim yapmak istediğimi bak adam yaptı dedi. Bisikletin her iki tarafında da gidon vardı. Bu heykelin mutlaka bir anlamı olmalı benim yorumum "Bisiklet ile her tarafa gidebilebilirsiniz".
Yeniden yola çıktık.
Sonunda Tiflisin dışına çıktık.
Yol kenarındaki nehrin üzerindeki baraj. Buda Sovyet döneminden kalma.
Tiflis il olarak gerimizde kaldı, henüz erken olduğu için mümkün olduğunca devam etmeye karar verdik. Yarın Göride Stalin müzesini gezeceğimizden müzede kaybedeceğimiz zamanı bu gün Goriye yaklaşarak telafi etmeyi düşünüyoruz.
Gürcistan içinde buraya kadar bisiklet ile 283 km pedal çevirmişim. Bunun dışında minibüs ile 300 km yol gittik.
Tabelayı görünce durup Aliyi beklemeye başladım. Ama görünürde Ali yoktu. Biraz sonra az önümde bir kamyonet durunca acaba Ali kamyonete mi bindi diye düşündüm. Adamlar mola için durmuşlar. Bir süre sonra başka bir araç önümde durup şoför bana doğru eğilince eyvah dedim Aliye bir şey oldu adam haber vermek için durdu. Meğer İranlı olan sürücü bana yol soracakmış. Uzun bir bekleyişten sonra Alinin geldiğini görünce rahatladım. Ali yol kenarında tepedeki kiliseye biraz tırmanıp fotoğraf çekmiş, onun için gecikmiş.
İstanbul 1715 km olarak gösterilmiş ama ben İstanbuldan yola çıktığımdan beri 2340 km pedal çevirdim.
1 km sonra Ankaranında uzaklığının verildiği yeni bir levha ile karşılaştık.
İleride Tiflise gelirken görüp gözüme kestirdiğim kayısı ağacının altında durdum.
Dallar meyve dolu.
Goriyi çıktıktan sonra prefabrik evler vardı. Bunlar 2008 deki savaşta Ruslar tarafından evleri bombalanıp yıkılan Gürcüler için yapılmış afet evleri olduğunu tahmin ediyorum. Bu evlerin benzerlerini Goride görmüştük.
Gori tarafında siyah bulutlar göründüler ve gök gürleyip şimşek çakıyor. Burada da yağmur atıştırmaya başladı. Aliyi bekledim ve durmamızı teklif ettim. Ali gitmekten yana. kalalım dediğim yerin yakınında benzinci var, bu su ve tuvalet demek. İleride
su bulamayabiliriz hatta çadır kuracak düzlükte bulamayabiliriz dedim ama Ali gitmek konusunda ısrar etti. Devam ettik. Yolda kırmızı erikleri görünce durup biraz erik topladım. Hem böylece Ali ile yeniden buluşacaktık.
İlk yağmurdan 9 km daha devam edince yağmur bir öncekinden daha hızlı olarak yeniden başladı. Yolun sağında yoldan alçakta bir düzlük, solunda karşı tarafta ise bir benzin istasyonu vardı. Durup Aliyi bekledim. Konaklama teklifimi yineledim ama Ali yine devam edelim deyince şansımızı fazla zorlamayalım nereye kadar gideceğiz en fazla Goriye kadar gidebiliriz deyip kalmaya karar verdim. Çadırlarımızı kurduk ki, yağmur şiddetlendi. İnsiyatifi Aliye bırakmayıp son kararı demokratik temayüllere aykırı olarak kendi başıma vermem isabetli olmuştu, yoksa boş yere ıslanacaktık.
Bu günkü tur mesafemiz:
Ortalama hızım:
Bu günkü pedal çevirme sürem:
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder