04 Temmuz 2012 Çarşamba
Yağmur gece boyunca durmadan yağdı. Artvin'e ilk geldiğim günden beri yağışsız gün görmedim buralarda. Sabah kalktığımızda hava bulutluydu. Ali ile birlikte kahvaltıya çıktık. Menü çok zengindi. Ne yiyeceğimizi şaşırdık. Envai çeşit peynir, zeytin, çam ve çiçek balları, pek çok çeşit reçel, haşlanmış yumurta, ekmek çeşitleri, sigara böreği, salam, tereyağ, corn flakes, süt, çay, kahve, sayamadığım kadar çok çeşitte baharat ki, ne olup nerede kullanacağımızı bilmediğimizden almadık. Şimdiye kadar bulunduğum otellerde gördüğüm en zengin menüydü.
Kahvaltıdan sonra yola çıkmak için hazırdık.
Bu günkü yol haritamız:
Find more Bike Ride in Ardahan, Turkey
Çevre yolundan ilerlemeye başladık ama çevre yolu dediğime bakmayın bunun biyüş şehirlerdeki çevre yoluyla arasında hiç bir benzerlik yok. Yöre halkı bu isimi verdiği için bende çevre yolu diyorum.
Şehrin dışına çıkmak üzereyiz, bazı evlerin önünde tezek yığınları göze çarpıyor.
Ardahan çıkışında kaz sürülerine rastladık. Görünen o ki burada kaz yetiştiriciliği çok yaygın.
Ardahana gelirken tabela olmadığından fotoğraf çektirememiştik. Aliye hiç olmazsa çıkış tabelasının yanında çektirelim demiştim.
Solumuzdaki tepenin yamacındaki yazı.
Ardından yolun karşı şeridindeki tabelada fotoğraf çektirdik.
Kars Posof yolunda ilerleyerek 13 km sonra kavşağa geldim.
Aliyi beklemeye başladım. Bu esnada yolun karşısında bekleyen bir çocuk bana doğru yürümeye başladı.
Bisikletim her zamanki gibi alabildiğine yüklü, arkada görünen yol Kars'a gidiyor.
Bu yolda bizim gideceğimiz Posof'a gidiyor.
Soner ile bir süre sohbet ettik. Kendisini arabası ile alıp Göle ye götürecek akrabasını bekliyormuş.
Bizim Türkiyeden ayrılacağımız Türkgözü en altta yer almış.
Yola devam ettik rüzgar karşıdan sert esiyor.
Buradaki tabeladan dağın gölgesinin oluşturduğu Atatürk görüntüsünün gideceğimiz yönde olduğunu öğrendik.
Yol hafif iniş çıkışlarla devam ediyor ama ileride bir tepe görünüyor. Alinin gelmesini bekliyorum.
Asfalt kalitesi çok iyi değil.
Ali geldi devam edebiliriz.
Bir dere çayırda kıvrılarak yolun yanında uzanıyor.
Ali geride kaldı.
Toprak damlı taş evler sadece güney doğuda yok, burada da var.
Ali ile bu taş evlerin fotoğrafını çekiyoruz.
Dere köprünün üzerinden daha iyi görünüyor.
Bu evin de yanında tezekler istiflenmiş. Kış burada sert geçtiğinden hazırlıklara şimdiden başlanmış.
İleride derenin üzerinde eski köprü görünüyor.
Hanak'a geldiğimde yol kenarında karısı ile ot biçen bir adam beni görünce dur dedi. Tamam dedim zaten tabelanın yanında duracağım.
Adamın yanına gittim, yol kenarındaki otları mı biçiyorsun dedim. Evet ama bu tarla benim dolayısıyla otlarda benim. Tepebaşında otun burada ne kadar değerli olduğunu öğrenmiştim. Yazın biçilen otlar kışın hayvanlara yediriliyor. Kimse kimsenin tarlasına hayvanını sokamıyor. Harun Bey tabeladaki 4200 nüfüsa inanma bütün ilçelerin nüfusları belediye seçimleri için şişirildi buranın asıl nüfusu 3500 diyor. Bu durum bütün ilçelerde böyleymiş. Ardından devam ediyor. Ardahan Karstan ayrılıp il oldu. Gerçek nüfusu 17000. 6 ilçesi var, en büyüğü Göle, en küçüğü Damal. Buranın en önemli geçim kaynağı hayvancılık diye devam ediyordu ki dur yahu dedim. Sen kimsin arkadaş adeta coğrafya ansiklopedisi gibisin dedim. Harun Bey bir ara muhtarlık yapmış. Ayrıca 78 kuşağındanım dedi. Bende 78 kuşağındanım dedim.
Biz bu keyifli sohbeti yaparken Ali geldi. Harun Bey'in dediğine göre Karşıda görünen tepeyi aşacakmışız.
Yola çıkıp yokuşu çıkmaya başlayınca Ali ile aramızdaki mesafe yeniden açıldı. Hanak hala arkamızda görünüyordu. Yol çam ağaçlarının arasında devam ediyordu ve yağmur atıştırmaya başladı. Durup Aliyi bekledim. Eğer yağmur hızlanırsa çadır kurabileceğimiz çimenlik düzlükler vardı. Ali yaklaştığında yağmurda durdu, devam ettim.
Karşıdan gelen kamyonun eksozunun sıcaklığı çok hoşuma gitti. İçimi ısıttı. Aynı duyguyu dün Çam geçidine tırmanırken de yaşamıştım. Yokuş bitti, karşıdan esen sert rüzgar gitmeyi oldukça zorlaştırıyor. Yokuşun tepesini geçip inişe başladığımda yağmurda başladı. Önce aldırmadım ama hızlanınca yağmurluğumu giydim, yokuş aşağı rüzgara karşı güçlükle gidebiliyorum. Yokuşun sonuna doğru yağmur doluya döndü. Dolu taneleri yüzüme, bacaklarıma kamçı gibi vuruyordu ama sığınabileceğim hiç bir yer yoktu. Damala 8 km yolum kalmıştı, yola devam ettim. 5 km sonra yokuş bittiğinde yolun solundaki benzinciye kendimi attım, saçağın altına sığındım. Görevli içeri çağırdı. Yağmur iyice hızlandı. Ali yoktu ve bu yağmurda gelmesi de imkansızdı. Aliyi aradım telefonu kapalıydı. Sürekli yolu gözleyip Aliyi kaçırmamaya çalışıyorum. Yağmur hafifledikten bir süre sonra görevli Arkadaşın geliyor dedi. Dışarı çıkıp Aliyi çağırdım. Ali tam tepede yakalanmış doluya, çöp poşetinin içine girip yağmurun ve dolunun durmasını beklemiş. Rüzgar şiddetini iyice arttırdı, ayakta durmak bile çok zor. Görevli bu havada gidilmez bu gece burada kalın dedi. İzin alıp binayı rüzgara siper yapacak şekilde çadırlarımızı kurduk.
Bu günkü tur mesafemiz:
Ortalama hızım:
En yüksek hızım:
Pedal çevirme sürem:
Makarnamız yok. Ali ben gidip alayım dedi. Sen üzerini değiştir, kuru giysilerini giy ben alırım dedim. Damala doğru pedal çevirmeye başladım. Yağmur durmuştu.
Önallar Markete geldim. Alışverişimi yaptım. Yağmur yeniden başladı. Mecburen yağmurun durmasını bekliyorum. Kemal ve Sedat adlı iki kardeş işletiyor marketi.
Burası Alevi Türk köyüymüş. İnsanların giyiminden ve modernliğinden tahmin etmeliydim. Vitrindeki kovboy şapkaları ilgimi çekti. Burada insanlar kovboyluğa hevesli herhalde dedim. Aynı şapkayı Kafkasörde Trabzon plakalı bir otomobilin şoförünün başında da görmüştüm. Buradaki insanlar tarlada çalşırken güneşten korunmak için bu şapkaları kullanıyorlarmış. Sedat şapkalardan birini bana uzatıp al dedi. Ne yapayım ben onu dedim. Para istemiyorum sana hediye ediyorum dedi. Arkadaş ben onu nasıl taşıyayım dünya kadar yolum ve bir sürü yüküm var ama bir hatıra fotoğrafı çektiririm deyip Sedat ile birlikte poz verdik.
Ardahandan itibaren yol boyunca kış için hazırlanmış tezek yığınları görmüştük. Kemal'e kışın ne yakıyorsunuz diye sordum. Kömür dedi. Tezek yakmıyor musunuz dedim, hayır diye yanıt verdi. Bu yanıta çok şaşırdım. İyi ama yol boyunca tezek yığınları gördük neden siz tezekten yararlanmıyorsunuz dediğimde tezek bizim oturduğumuz yeni binaları ısıtmaz çünkü bu binaların tavanı yüksek ve duvarlar tuğla. Tezek taş binalarda ısıtma amaçlı kullanılır çünkü onların hem tavanları alçak hemde duvarları çok kalın dedi. Böylece atalarımızın o zamanki teknoloji ile yaptıkları binaların hem duvar kalınlığından dolayı ısı izolasyonunun daha iyi olduğunu, hem de odaların küçük ve tavanlarının alçak olması nedeniyle küçük hacmin daha kolay ısıtıldığı gerçeği bir kez daha önümüze çıkmış oldu. Gelişen teknoloji ile daha savurgan olup tüketime yöneldiğimizi ve kaynakları bir miras yedi hovardalığı ile tüketip dünyamızı her geçen gün daha yaşanmaz hale getirdiğimizi gördüm. Bu kaynakları arsızca ve bencilce sadece kendimizi düşünerek, benden sonrası tufan diyerek tüketiyoruz ve maalesef görünen o ki, tüketmeye de devam edeceğiz. Sohbet anında nereden gelip nereye gidiyorsun faslında önünüzde çok yüksek bir dağ var işiniz zor dedi Sedat. Ardahana gelirken Çam geçidinde 2470 metreyi geçtik ondan da yüksek değil ya dedim. Sedat daha yüksek 2600 civarında deyince yok artık dedim. Ama bu konuda abi kardeş ısrar ediyorlar. Tartışmayı uzatmadım ama hala önümüzdeki küçük bir tepeyi abarttıklarını düşünüyorum.
Bana beklerken çay demlediler, ikramda bulundular. Yağmur hafifleyince geri döndüm.
İstasyonda konaklamamıza yardımcı olan ve yemeğimizi pişirmemize izin veren Kerem Beye teşekkür ediyorum.
Önümüzde geniş bir ova ve ardında dağlar var.
Bulunduğumuz yerden Damal.
Akşam üstü yağmur durdu, hava açtı.
Serkan yine arayıp nerede olduğumuzu sordu. Yağmur nedeniyle Damalda mecburi mola verdiğimizi söyledim. Damalda da ev var konaklayabilirsiniz dedi ama çadırlarımızı kurduğumuzu söyleyip kabul etmedim. O zaman yemek yollatayım dedi. Yemeği de yediğimizi söyledim ama olsun deyip kaldığımız yeri sordu. Damal girişindeki benzincide olduğumuzu söyledim, biliyorum orayı yarım saat sonra yemek orda dedi.
45 dakika sonra Veysl Bey elinde paketle geldi. Kusura bakmayın geç haber verildiği için yemek kalmamış bulabildiklerimi getirdim dedi. Pakette ekmek, peynir, salatalık, domates, zeytin var. Karayolları şantiyesinde çalışıyormuş. Serkan geçen yıl Damalda çalışırken tanışmışlar. Veysel Beyden Serkanın harita mühendisi olduğunu söyledi. Serkanı çok merak ediyorum. Koruyucu kanatları altına girmiş durumdayız.
Konakladığımız istasyon ve çadırlarımız.
Gece köpek ısrarla havlamaya başladı. Kerem tilki gelmiştir dedi. Tilki mi dedik, kurtta var. Bir keresinde buraya kadar indiler beni çembere almaya çalıştılar zor kurtuldum dedi. Kurtta mı var dedik. Çayları içtikten sonra gidip çadırlarımıza yattık. Altımda uzun tayt, ayaklarımda çorap, üstümde termal giysi ve uzun kollu forma var. Kaz tüyü uyku tulumumun bütün iplerini büzüp kapişonunu da başıma çektim yine de dişlerim birbirine vuruyor. Hava çok soğuk. Sabaha kadar soğuktan ve köpeğin kulağımızın dibinde havlamasından doğru dürüst uyuyamadım. Umarım yarın hava iyi olurda Gürcistana geçebiliriz.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder