14 Mayıs 2013 Salı
Sabah 06:00 da kalktık, dışarıda yağmur yağıyor. İrfana ne yapalım bir gün daha bekleyelim mi diye sordum yok usta gidelim dedi. Aşağıya bisikletimin yanına gittim. Tahmin ettiğim gibi arka jantta ruble tarafındaki tellerden birisi kırılmıştı. Yanımdaki kolay ruble sökme aparatı ile rubleyi kolayca söktüm. Sevgili Emin Oğuz'a hediye ettiği bu aparat için teşekkür ederim. Bu aparatın başka bir modelini İngiltereye sipariş etmiştim dün eve gelmiş. Bu aparatı ve karşılaştırma linkini blogda Tur Malzemeleri başlığı altındaki Yeni Ekipmanlarım konusunda görebilirsiniz.
Sele borusunun altında taşıdığım jant tellerinden birisini çıkarıp teli değiştirdim. Rubleyi yerine sıkarken her seferinde bir atlama tıkırtısı duydum ve işlemi sonlandırdım. Tekerleğin akord işlemini yapmaya çalıştım ama bunda pek başarılı olamadım. Bu iş hiçte kolay değil. Öyle alel acele olacak iş değil. Akşam konakladığınızda sakin kafayla yapmanız gerekiyor.
Kahvaltıdan sonra hazırlandık. Fehmi yağmur yağıyor isterseniz bu günde kalın. Kendinizi gitmek zorunda hissetmeyin dedi. Hayır dedim bu bir macera ve yaşanabilecek her şeyi yaşamak istiyoruz dedim. Bisikletlerimizi yükleyip yola çıktık.
Bu günkü yol haritamız:
Önce tekerleğin akordunu yaptırmak için Fehminin evine yakın bir bisikletçiye gittik. Usta yokmuş, öğlen 1 de gelecekmiş. Hemen karşısındaki başka bir tamirciye gittik. Arkadaş sağ olsun hemen ayarı yaptı. Rublemi kontrol etti ve somun boşta sıkılmamış dedi. Demek atlama sesi ondanmış. Demek ki yola çıkmadan rubleyi söküp takmayı iyice öğrenmek gerekiyormuş. Bu işlem için 7,5 TL ödeyip arkadaşa teşekkür ettim.
Yola çıktık. Fehmiye dön ıslanma diyorum ama o ısrarla bizi karşıladığı AOÇ kavşağına kadar refakat etmekte ısrarlı. Yağmur şiddetini arttırınca bir alt geçidin altında üzerime yağmurluğumu, yağmur pantolonumu ve ayakkabı kılıflarımı giydim. İrfan da yağmurluğunu giydi. Fehmiyi geri dönmesi konusunda ikna ettik. Saat 11:00 i geçiyordu. Yola çıkmak için bu gün geç kaldık. Bu durumda Ulucanlar ziyaretinden vazgeçtik.
Artık yine İrfanla baş başayız. Yağmur oldukça şiddetli yağıyor. Bir yandan kavşakları geçmeye çalışırken diğer yandan da Ankaranın berbat alt yapısı nedeniyle yolda oluşan su gölleri yüzünden hızlı geçen araçların sıçrattığı, daha doğrusu adeta kova ile savurduğu sulardan korunmak için hem arkadan gelen araçları hemde su birikintilerini kontrol edip hızımı araçla aynı anda suya girmeyecek şekilde ayarlıyorum ve bunda da başarılı oldum.
Artan yağış nedeniyle İrfan pantolonunu giyme ihtiyacı hissetti. İleride durduğum geçit altını beğenmedi, devam ettik.
Ben bu duygularla ilerlerken yan yoldan bir arkadaş Hello diye bağırıp bana doğru koştu ve beni durdurdu. Merhaba dedim. Aramızdaki diyalog şöyle devam etti.
-Where are you from?
- İstanbul.
- What is your nation?
- Türk.
- Türk müsünüz?
- Evet.
- Abi kusura bakma buradan hep yabancı bisikletçiler geçiyor onun için seni de yabancı zannettim.
- Bundan sonra bizleri de göreceksiniz. En azından böyle olacağını umuyorum. Daha önce de dedim ya kabahat yola çıkmaya üşenen veya çekinen bizlerde. Arkadaşla birbirimize iyi dilekte bulunup yola devam ettim.
Bir benzincide ben jant telini değiştirirken sökülen arka lastiğimi şişirirken İrfan da pantolonunu giydi. Lastik şişirme operasyonunda pompanın çevresi göl olmuştu. Suya basınca boştaki kal deliklerinden ayakkabımın içine su girdi. Bu ince lastikler iyi ama yaklaşık 100 psi basınçla şişirmek gerektiğinden bu değere el pompası ile ulaşmak mümkün değil.
Yola devam ettik. yağmurdan ıslanmadım ama bu sefer terden ıslandım. Mamakta yokuş aşağı inerken rüzgardan üşüdüm, içim titredi. İrfan'a benzinciye giriyorum üşüdüm dedim. Benzincide bir süre bekledik. Yağmurluğumu çıkarıp havalandırdım. Yeniden giyinip yola devam ettik. Elmadağa yaklaştığımızda çay molası verdik. Fırından su böreği aldık, çaylar bedava. Bu arada yağmurda durdu.
Elmadağa ulaştım.
Elmadağa girişte yolun solunda bir şehitlik var.
Tepede otobüs durağında durup İrfanı beklerken köfte ekmek satan arkadaşla sohbet ettik.
İrfan gelince yeniden devam ettik.
Kırıkkaleye az bir yol kaldı.
Aslında Kırıkkale buraya kadar genişlemiş, şehir buradan başlıyor. Kırıkkale Üniversitesi de burada.
Yahşihan'a da ulaştım. Kırıkkale merkezine 3 km kaldı.
Hava iyice açtı. Acaba Ankarada durum ne?
Ankarayı geçmemize rağmen Mustafa hala sık sık arayıp nerede olduğumuzu, hava durumunu öğrenmeye çalışıyor. Bir gölge gibi bizi takip ediyor. Erzurum da da konaklamamız için bize ter bulmuş. Telefon numarasını Erzurum'a yaklaştığımızda verecek. Sol tarafımızda kara bulutlar yer alıyor ama bizim üzerimiz ve önümüz açık.
Kısa bir yokuşu çıkıp kırıkkale girişine geldim. Şehir yolun sağında kalıyor. Burası aynı zamanda bir kavşak noktası. İrfanın yanlış yöne gitmesini önlemek için burada durup beklemeye karar verdim.
Ankara tarafı da çok bulutlu, muhtemelen hala yağışlı. Adeta üzerimizde güneşli bir koridor bizi takip ediyor. Yine şanslıyız. Yağmur gün boyu da sürebilirdi.
İrfan geldikten sonra devam ettik, az ilerideki Kırıkkale tabelasını da boş geçmedik.
Toz, duman, yağmur, çamur artık geride kaldı. Önümüz açık.
Kırıkkale aşağıda görünüyor.
Balışeyh'e yaklaştığımızda yol kenarında bir çeşme görünce suyumu doldurmak için durdum. Bu arada zamanı değerlendirmek için ayakkabı kılıflarımı, pantolonumu, yağmurluğumu, çantalarımı ve bisikletimi yıkamaya koyuldum bu arada İrfan da geldi. İrfan fazla durmadı akşam yemeği için gerekli malzemeleri almak için 15 km ilerideki Balışeyh'e devam etti. Delicenin ne ölçekte bir yer olduğunu bilmiyoruz, belki alışveriş yapacak yer bulamayabiliriz. Ortlieb çantaların en güzel yanı içindeki eşyaları çıkarmadan suyun altına tutulup yıkanabilmesi. Çamurlu çantaları çadıra sokup içerisini kirletmek istemiyorum.
İşimi bitirdikten sonra bende yola devam ettim. Sol tarafımda gök kuşağı oluştu. O bulutun tepemizde olmadığına şükrediyorum.
Balışeyhe geldim, İrfan ile burada buluşacağız.
Akşam oluyor, gölgeler iyice uzadı. İrfan az ilerideki bir marketin önünde beni bekliyordu. Aldığı ekmek, su, domatesi paylaşıp bisikletlerimize yükledik ve yolumuza devam ettik. Yumrukaya'ya gelirken aldığımız köy ekmeğini tüketemeyince küflenmiş, kalanını atmak zorunda kaldık. Market sahibinden Deliceyi 2-3 km geçtikten sonra dere kenarında kamp yapabileceğimiz bilgisini aldık bu bizi çok rahatlattı. Bu turda kendi kendime benzincilerde kalmama kararı almıştım. Yabancıların wild camp dedikleri tarzda konaklamak istiyorum. Kimseye rica minnet etmek istemiyorum. Artık turun son 30 kilometresindeyiz.
Yine bir gök kuşağına rastlıyoruz. Artık İrfan ile arka arkaya gidiyoruz. Uygun bir yer bulduğumuzda her an konaklayabiliriz.
Rengarenk tarlalar.
Artık güneş batmak üzere.
Nihayet Deliceye geldik. Bu turu planlarken bu noktada konaklayıp daha sonra sağdan Yozgat Sivas yoluna devam etmeyi planlamıştım. Mustafa birkaç hafta önce Amasya üzerinden gitmemizi yolun daha yeşil ve daha keyifli olduğunu söylemişti. Birkaç gün sonra da İrfan TRT de Amasyayı görüp çok beğendiğini mümkünse oradan gidip gidemeyeceğimizi sordu. İrfana o anda hayır dedim ama bir sürpriz yapıp Amasya güzergahının yol bilgilerini de GPS cihazıma ve telefonuma yükledim. Yola Amasya üzerinden devam edeceğimizden bu noktayı geçip devam ettik. Yol kenarlarında konaklamak için yaz aylarından kalma sebze meyve tezgahları var ama biz dere kenarında konaklamaya karar verdik.
Deliceye geldik. Şimdi hemen dere kenarını bulmamız lazım.
Delice oldukça büyük bir yer. Herşey var. Alışverişimizi buradan yapabilirmişiz, boşuna 30 km den fazla taşımışız. İlçeden 3 km kadar uzaklaştık ama hala dere kenarını bulamadık. O anda yolun solunda bulunan park ve pazar yerini gelince durdum. İrfan gelir gelmez daha ben bir şey söylemeden şurası uygun görünüyor ne dersin dedi. Aynı şeyi düşünmüşüz. Hemen geçtiğimiz sapağa geri dönüp yolun altından geçerek parka ulaştık. Çadırlarımızı tezgahları yağmur ve güneşten korumak için yapılan çatıların altına kurduk. Hava karardı. Bu mesafeyi yola geç çıkmamıza rağmen iyi geldik.
Yan tarafta piknik yapanlar bize önce çay, sonra ızgarada pişmiş tavuk ve salata gönderdiler. Sağ olsunlar sayelerinde bu saatten sonra yemek pişirmekten kurtulduk. Beyefendi Delice Müftüsüymüş. Yıllar önce İstanbulda Beyoğlunda imamlık yapmış. Buranın üzümü ve kavunu çok meşhurmuş. Kavunları o kadar tatlı oluyor ki insanın boğazını yakıyor dedi. 8 ay önce buraya ilk geldiğinde üzüm ve kavun yemekten şekeri tavan yapmış, hastaneye kaldırmışlar. Ağustos, Eylül aylarında buradan geçmeyi düşünenlere duyurulur.
Parkta su ve tuvalet var ama tuvaletler kilitli. Yemekten sonra hemen yattık. Bir süre müzik dinledim ama kaşıntıdan bir türlü uyuyamıyorum. Kalkıp çeşmede duş aldım. her saat başı çevremizden devriye polis arabası geçiyor ama gelip bizi rahatsız etmediler. Delice Emniyetine mensup polislere de teşekkür ederiz.
Bu günkü tur mesafesi: 137 km
Pedal çevirme sürem: 6 saat 19 dakika.
Ortalama hızım: 21,9 km.
En yüksek hızım: 60 km.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder