22 Temmuz 2013 Pazartesi
Bu sabah hava bulutlu yağmur yağacağa benziyor. Umarım bu günde şans bizden yana olur ıslanmadan süreriz. Erdalı güçlükle uyandırabildim. Kahvaltı için pek fazla yiyeceğim yok onun için Kashuride haçapuri yemeyi düşünüyorum.
Bu günkü yol haritamız:
Yola çıktık 3 km ilerideki Kashuriye doğru pedalları çevirmeye başladık.
Yolun karşı tarafında bir bahçede bungalov türü küçük kulübeler yapmışlar. Burada kim gelip konaklar ki? Ne göl var ne deniz, nede bir havuz. Acaba TIR şoförleri için mi yapıyorlar. Erzurumdan Pasinere giderken de TIR şoförleri için yapılmış böyle bungalovlar vardı. Belkide piknik yapıp yemek yiyecekler için yapılıyordur. Aman canım neyse ne bazen kafamı takıyorum beni hiç ilgilendirmeyen şeylere.
Meşhur hamak satıcılarının olduğu yere geldim. Tura çıkmadan buradan hamak getirmeye söz vermiştim ama hamakların sopa uzunluklarına bakınca vazgeçtim fiyatını bile sormadım. Hamağı bagajıma enlemesine bağlasam yandan geçen araçlara takılabilirim. Uzunlamasına bağlasam geriye doğru çok çıkacak. En iyisi dönünce Türkiyeden almak.
Kasguride kavşağa geldim. Biz sağa doğru dönüp devam edeceğiz, Karşıdaki yol Borjomi ve Akhaltsikhe ye gidiyor. Borjomi buraya 24 km uzaklıkta. Buraya kadar geldiyseniz Borjomiye uğramadan geçmeyin. Dün bir ara Erdala Borjomiye de gitmeyi teklif etmeyi düşündüm, sonra vazgeçtim. Erdal daha sonra Borjominin o kadar yakın olduğunu bilseydim gidelim derdim diye dert yandı.
eçen yıl tam burada Ali ile benim bisikletlerimizin lastiği aynı anda burada patlamıştı. Hatırladığım kadarı ile o zaman burada kaldırımda pek çok seyyar satıcı vardı, bu gün bir tane bile yok. Biz lastiklerimizi tamir etme derdindeyken yanımızda ellerinde haçapurileri ile insanlar geçiyordu. Haçapuricinin buralarda bir yerde olması lazım. Durup Erdalı bekledim.
Erdal gelince haçapuriciyi sormasını istedim.
Dükkan bu yöne dönmeden hemen önceki sokağın içinde soldaymış. Geri dönüp o sokağa girdik ve dükkanı bulduk. 2 haçapuri istedim amacım birisini hemen yiyip diğerini yolda acıkınca yemek ama satıcı kadın fırından yeni çıkmış tepsiden 2 sıcacık haçapurileri almam için elime 2 kağıt parçası tutuşturunca mecburen aldığım 2 haçapuriyi de yemek zorunda kaldım. Haçapuriler hem ucuz hem de şimdiye kadar yediğim en lezzetlilerden birisiydi. Tnesine 1 lari verdik. Yerken damağımı da yakmışım.
Erdal ben gideyim dedi. Kashuriden çıktıktan sonra sağdaki dinlenme tesisinden suyumu dolduracağımı söyleyip orada buluşuruz dedim. Erdal geri dönüp ana yola doğru pedal çevirmeye başladı. Haçapurilerimi yerken GPS imin ekranındaki haritada bulunduğumuz sokağın ileride başka yan sokaklarla ana yola bağlandığını gördüm. İşim bittikten sonra ara sokakları da görebilmek için buradan devam ettim.
Ana yola çıktım.
Yolun sağındaki göletin yanındaki dinlenme tesisinde suyumu doldurmak için durduğumda Erdalın devam ettiğini gördüm. Göletin kenarında bir çadır vardı. Aslında burası da konaklamak için iyi bir seçenek.
Zestaponiye 60 km yolumuz var. Katskhi Pillara gidebilmek için oradan sağa Chiatura yoluna sapmamız gerekiyor. Katski Pillar aynı zamanda Katskhi's cylindrical form church (Katskhinin silindirik şekilli kilisesi) olarak ta anılıyor.
Hafif bir rampa başladı. İleride solda yolun kenarında bir kilise ve ileride tepede bir kale var.
Erdal fotoğraflarını çekmek için durmuş. Geçen yıl burada fotoğraf çekmiştim onun için devam etmeyi düşündüm ama dayanamayıp yine durdum.
Surami de artık kullanılmayan fabrikanın bacaları göğe doğru yükseliyor. Gürcistanda bunun gibi pek çok tesis var. Özellikle de Zestafoni çıkışında.
Geçen yıl güneşli bir havada bu kilisenin çok daha güzel fotoğraflarını çektiğimden burada çekim yapmayacağım.
Aynı kilisenin geçen yıl çektiğim fotoğrafı. Işığın önemi ortaya çıkıyor.
Kiliseden sonra küçük bir koru ve piknik alanları var.
Buradan sonra yol kenarında Gürcü usulü ekmek yapan küçük fırınlar sıralanıyor. Bunlardan birisinde durup 2 lariye lezzetini geçen yıldan bildiğim üzümlü ekmek aldım. Karnım tok olduğundan ekmeği gidon çantama koydum, ancak bir gün sonra yiyebildim. Kayış gibi olmuştu. Size tavsiyem ekmeği aldığınız anda sıcak sıcak yiyin. Ben alınca Erdal da aldı. O benden sonra 1 gün daha bekletip yedi hiç beğenmedi.
Her evin önünde bir fırın var. Yolun kenarına sağlı sollu dizilmişler. Bu gün fırınların çok azı açık acaba hava kapalı olduğu için mi?
Erdal sen beni bekleme devam et dedi. Bu yol üzerinde bir tünel var ve tünele gelmeden sürücülerin durup dinlendiği bir yer var. Buradaki en dikkat çekici şey saçtan yapılmış Donkişot heykeli. Hangi akla hizmet ettilerse bu yıl tam heykelin yanına bir kulübe yapmışlar, heykelin görünürlüğünü engellemişler.
Buda geçen yılki fotoğraf.
Tehlikeli madde taşıyan kamyonların Rikoti Tünelini kullanmaması için bir servis yolu var. Tura başlamadan bu yoldan tepeye çıkarak buradan geçmeyi düşünmüştüm ama vazgeçtim. Hava iyice karardı, her an yağmur başlayabilir.
Yokuş bitti, iniş başladı.
Tünel girişine geldiğimde yol kenarından bana seslenen bir işçi beni çağırdı. Yanlarına gittiğimde sabah kahvaltısı olarak yemek yiyorlardı. Hemen önüme bizde çay içmede kullanılan ince plastik bardakların devasası 50 cl lik içi bira dolu bardağı koydular. Sabah sabah bira yokuşun ardından iyi gitti. Yemek teklif ettiler, karnım tok diye kabul etmedim. Keşke aç bir anıma gelseydi de Gürcü yemeği tatma fırsatını kaçırmasaydım. Birayı bitirince bir tane daha geldi. Bir süre sonra Erdal da geldi. Onunda önüne birayı koydular. Erdalın gözleri parladı sabah sabah bira iyi gider dedi ama sonra durakladı. Az önce kas gevşetici hap içtmiştim acaba yan etkisi olur mu dedi. Her ihtimale karşı içmekten vazgeçti. Fazla gecikmemek için kalktık. Yağmurda başlamıştı. Tünele girdik.
Tünelden çıktığımızda yağmur damlaları daha iri düşüyorlardı. Aldırmadım sürmeye devam ettim. Erdal önde ben arkasında yokuş aşağı hızla inmeye devam ettik.
Gittikçe damlalar büyüdü, yağmur hızlandı. Damlalar suratıma çarptıkça canım acıyor. yüzümden süzülen yağmur suları ağzıma giriyor. Hızla aşağı doğru gidiyoruz. Erdala yaklaşmaya başladım aramızdaki mesafe gittikçe kapandı. Erdal arada bir arkasına bakıyordu. Ben tam Erdalı geçmek için soluna geçmiştim ki aniden sola dönüp yolun kenarındaki tesise yöneldi. Erdal ne yapıyorsun diye bağırıp frene asıldım. Kıl payı çarpışmaktan kurtulduk. Meğer Erdal yağmur nedeni ile tesise sığınmak istemiş ve yavaşladığı için ben ona yetişmişim. Arabalara odaklandığından beni fark etmemiş. Bir km kadar sonra yağmurluğumu giymek için bende durdum. Aslında tünele girerken giyebilirdim. Yokuş aşağı ineceğimizden terden ve yağmurdan da ıslanmamış olurdum.
Bir süre sonra yol kenarındaki çömlekçilerin olduğu bölgeye geldim ama sıçan gibi ıslandığımdan durmaya niyetim yok. Islanmayı dert edinmezsen demek yağmurda da rahatlıkla bisiklet sürülebiliyormuş yaz günü. Bir yandan ben yağmurdan yaştan değil aşkından sırıl sıklamım şarkı sözlerini mırıldanırken diğer yandan inmeye devam ediyorum.
Geçen yıl yol kenarında meyve ve mısır satanlarda vardı ama bu gün yoklar. Mısır deyince aklıma Erdal geldi. Erivandan Sevan gölüne gelirken yol kenarındaki satıcılardan birisinden mısır alıp yemiş, üstüne de buzlu su içmiş. Yanıma geldiğinde kıvranıp duruyor, yol çeşmelerinden içtiğimiz suları suçluyordu. Ne yedin sen deyip menüyü öğrenince mısırın üstüne su içilmez, içersen bağırsaklarını bozar, sen bununla da yetinmemiş birde üstüne buzlu su içmişsin demiştim. O gün ve gecesi Erdal için çok zor geçmişti.
Yağmur yağıyor soyunuyorum, başlıyor giyiniyorum bu şekilde yola devam ediyorum. Yol kenarındaki geçen yıldan bildiğim iri böğürtlenlerin olduğu tarlada durup kendime böğürtlen ziyafeti çektim. Yağmur yine başlayınca yağmurluğumu tekrar giyip yola devam ettim. Biraz sonra yol kenarında durmuş bir BMW arabanın yanından geçerken çantamın yanına tutturduğum su şişem düştü. Arabanın yanındaki kadın bana seslendi dönüp suyu aldım. Arabanın Azeri plakalı olduğunu görünce konuşmaya başladık. Daha çok kadın konuşuyor, yanındaki adam dinliyordu. Benim Türk olduğumu öğrenince daha çok ilgi gösterdiler. Ermenistandan geldiğimi duyun kadın çok şaşırdı. Ermeniler bir şey yapmadılar mı dedi. Hayır dedim. Sınırda zorluk çıkarmadılar mı diye sordu hayır aksine çok kibar davranıp yardımcı oldular dedim. Azerbaycana gitmediğimi duyunca üzüldüler, neden bizim ülkemizi ziyaret etmeyip Ermenistana gidiyorsun diye sitem ettiler. Bende sizin ülkeniz bizden vize istiyor, bir sürü formalite ile uğraşmak gerekiyor ama Ermenistan vizeyi sınır kapısında kolaylıkla veriyor dedim. Bu şartlarda bir Azerbaycan seyahati de farz oldu. Bağlantılı olarak İran da tabi. Yolda arkadaşımı gördünüz mü diye sordum kadın gördük az geride montunu giyiyordu dedi. O bendim dedim. Adamın böbreklerinde taş varmış. Zestafoni yakınlarında taşı düşüren su olduğunu duymuşlar oraya gidiyorlarmış. Vedalaşıp ayrıldık. Zestafoniye iyice yaklaşmıştım. Yolda emniyet şeridi olmadığından çizginin üzerinden gidiyordum. Yine düşüncelere daldım. Aklıma 2 gün önce karşılaştığım İtalyan bisikletçi geldi. Gece kamp kurduğu yerin yakınlarında Çakal uluması yüzünden tedirgin olmuş. Bana çakalı biliyor musun diye sorduğunda biliyorum deyip yiyecek artıklarını çadırına yakın yere koyma, kokulu yiyeceklerini biraz uzağa bir ağaca as demiştim. Hakanda bu konuda Vardziada tuvaletini de çadırdan uzağa yapman lazım oda hayvanların ilgisini çekiyor demişti ama ben bu bilgiyi İtalyana söylememiştim. Acaba söylese miydim derken bir anda kendimi yerde buldum. Bisikletin ön tekeri asfalttan aşağı inmiş. Tekrar asfalta çıkarabilmek için gidonu sola çevirince tekerlek seti aşıp çıkamadığından dengemi kaybedip yere düştüm. Bu arada kilitli pedal yüzünden ayağımı yere koyamadım. Her zaman söylerim kilitli pedal tur için uygun değil diye. Bu arada arkamdan gelen araç ani bir frenle durdu. Benim vücudumun yarısı yolun üstünde, yarısı bisiklet ile birlikte yolun dışındaydı. Hemen ayağa kalktım. Sol dirseğim ve sol dizim kanıyor. Canım çok yanıyor. Sol taraftaki çantanın cep kısmı yırtılmış. Kendi kendime söyleniyorum sana ne elin pisliğinden, çakalından dikkatini yola versene. Zestafoni girişine geldim. Geçen yıl burada Ali ile öğle yemeğimizi yemiştik.
Çantamdan ilk yardım kutumu çıkarıp yaralarıma merhem sürüp bant yapıştırdım.
Devam edip Zestafoniye girdim.
Bisikletimi bir büfenin yanındaki duvara dayayıp fotoğraf çekmek için köprüye gittim. Büfenin 20 metre ilerisindeki sapakta Chiatura 40 km levhası vardı.
Fotoğraf çekip bisikletimin yanına geri geldiğimde büfedeki genç kadına ipoduma yüklediğim Katskhi Pillar fotoğrafını gösterip buraya nasıl gidebilirim diye sordum. Aramızda yine dil sorunu var ama fotoğraf işi biraz çözdü. Kadın işaretle kavşağı gösterdi. Oradan gidileceğini bende biliyorum ama benim merak ettiğim görünebilir bir yerde mi, yada bir işaret, bir levha var mı? Bu sorularımın ney yanıtını alamadım. Bu arada köprünün diğer başından bir bisikletlinin geldiğini gördüm. Bisikletli yanıma geldiğinde çok şaşırdım. Gelen Ermenistandan çıkmak için sınıra giderken karşılaştığım Erdaldan haber getiren Japondu. 2 gündür Türkiyeden gelen Alper Yiğitler ile karşılaşmayı beklerken Japonla karşılaştım. Her ikimizde çok şaşırdık. Japon bizim Ermenistanda turunu ters yönde yapıp Borjomiden Kashuriye gelip bizimle aynı yolu kullanmaya başlamış.
Japona Katskhi Pillar ın fotoğrafını gösterip gidelim mi diye sordum. 40 km yi duyunca pek istekli olmadı. O sırada başlangıçtan beri yanımızda olan büfeci kadınla mesafe konusunda fikir alışverişinde bulunan adam panelvanının kapısını açıp atlayın götüreyim 2 saatte gideriz bisikletle ancak akşama gidersiniz dedi. Japona binelim dedim ama kabul etmedi. Dizim çok acıyor. Buraya gelirken bile pedalları zorlukla çevirdim. Yağmur ve yaralarım nedeni ile bende bisikletle gitmeye pek taraftar değilim. Erdal aradı Zestafoni levhasının yanındaymış. 3 km ilerideyim dedim. Arkadaşımız da bu gece Kutaisi de gest house ta kalacakmış. Japona arkadaşım geliyor istersen yolun bundan sonrasını birlikte gidelim dedim kabul etti, bir kahve ısmarladım. Büfenin wifi sinden internete bağlandım. Erdal geldi. Erdal'a neredeydin adam seni görmediğini söyledi deyince Erdal ben onu gördüm ama kenarda olduğumdan o beni görmedi çok hızlı gidiyordu dedi.
Katski Pillar'a gidip gitmemeyi ona da sordum. Pek istekli görünmedi. Böylece sonradan eklediğimiz bu hedefi programdan çıkardık. Belki iyi de olmuştur. Böylece Gürcistana bir gün yeniden gelmek için bir nedenim olacak.
Japonun bisikletinin gidonuna bağladığı fotoğraf makinesi Erdal'ın ilgisini çekti.
Makine Pentax marka. Suya, toza, soğuğa, darbeye dayanıklı. Fiyatı 200 $ mış. Erdal abi söyle şuna 200 $ vereyim ülkesine dönünce alıp bir tane yollasın diyor. Adamın ne zaman ülkesine döneceği belli değil üstelik yollamasa ne yapacaksın diye Erdalı sakinleştirdim.
Büfeci kadına teşekkür edip hep birlikte yola çıktık. Ağrılarım biraz hafiflemiş ama dizimi rahat hareket ettiremiyorum. Ekmek almak için bir bakkalda durdum. Erdal devam etti, Japon da benimle birlikte durdu. Japona önder buyur dedim, estağfurullah lütfen siz buyurun babında elinin iç ayası yukarı gelecek şekilde ileri doğru uzattı.
Ben önde, Japon arkada yola çıktık. Bir süre sonra arkama baktığımda Japon geride kalmıştı. TIR trafiği çok yoğundu ben gözümü karartıp virajda dönen TIR ın yanından sıyrılmıştım herhalde o geçemedi. Bekledim gelince yeniden yola koyulduk. Erdalı 5 km sonra yakalayabildik. Yanından geçerken Erdal uçuyorsun dedim. Bir süre belli bir tempo ile sürdükten sonra karşıdan gelen 2 gençten bir tanesinin üzerinde Beşiktaş forması olduğunu görüp durdum. İşaretle formayı nereden aldığını sordum. Genç çat pat Türkçe biliyor. İstanbula çalışmaya gittiğinde aldığını söyledi. Bileğimdeki bilekliği gösterip bende Beşiktaşlıyım dedim. Halkın takımı Beşiktaş Gürcü emekçilerin gönlünde de kendisine yer edinmiş. Balık tutmaya giden arkadaşlara rast gele deyip yola devam ettim.
Burası bir şarap fabrikasının satış mağazası.
10 km ilerideki Kafkaz çoban köpeği çiftliğinin tabelası.
Burada şarapçılık yaygın anlaşılan. Yol boyunca üzüm bağları var.
Gürcü sürücüler çok gözü karalar. Önündeki birkaç arabayı sollamış geliyor, bana da selektör yapmayı ihmal etmiyor.
Herhalde burada trafik kazsında ölen kişi için yakınlarınca ağaca 2 buket çiçek tutturulmuş. Tiflisten çıkarken çiçekçilerin önünden geçerken ne kadar çok çiçekçi var diye düşünmüştüm. Aynı gün Pasanaurideki cenaze törenini ve bu ağacı görünce çiçeğin toplum yaşantısında önemli yeri olduğunu anladım. Japon birkaç yüz metre arkamdan geliyordu.
Hava yeniden açtı.
Bu akşam konaklamayı düşündüğümüz derenin yanında durup beklemeye başladım.
Hava yeniden kapattı.
Bekleyiş uzayınca böğürtlenlere daldım.
Uzun bir süre sonra Japon geldi. Çok hızlısın dedi. Gest House ta kalacağı için devam etti. Yarın Potiye gidecek. Arkasından kim bilir belki yarın yine karşılaşır Potiye kadar birlikte gideriz diye seslendim.
Japon gitti, Erdal hala ortada yok. Yağmur atıştırmaya başlayınca dere kenarına inip hemen çadırımı kurdum, çantalarımı ıslanmasınlar diye içine attım. Çantalar su geçirmiyor ama ıslanınca üzerinde biriken yağmur suyu çadırın içine sızıp ıslatıyor.
Çadırı kurduktan sonra dereye girip yağmur altında duşumu aldım.
Erdal aradı, az gerideki Socar istasyonunun marketinden bira almasını söyledim. Erdal yine aradı istasyonda market yokmuş, birayı alamamış. Yağmurun durmasını bekliyormuş. Ben zaten ıslandığım için yağmura aldırmayıp derenin içine girip fotoğraf çekmeye başladım.
Bu günkü tur mesafesi: 101 km
Pedal çevirme sürem: 4 saat 39 dakika.
Ortalama hızım: 22 km.
En yüksek hızım: 54 km.
Yağmur durunca Erdal geldi. Çadırını kurdu. Ben bu arada pet şişeye dereden su doldurup bisikletimi yıkamaya başladım. Kazbeği yolunda ve bu gün yağmurda biriken çamurları temizliyorum. Erdalda bisikletini alıp dereye girdi. Önce bisikletini ardından kendisini yıkayacak. Dereden aldığım su ile yeniden bisikletimin yanına gidiyordum ki polis arabası geldi. Polisler arabadan indiler. Bir tanesi bana İngilizce biliyor musun diye sordu. Evet dedi. Rusça biliyor musun diye sordu arkadaşım biliyor deyip Erdal'a seslendim. Erdal geldi. Polisler Erdal!a burada akşamları insanların gelip içki içtiği için tehlikeli olduğunu, güvenliğimizi sağlayamayacaklarını onun için çadırlarımızı toplamamızı söylemişler. Son sözü şeflerinin söyleyeceğini belirtip telefonla şeflerini aradılar. Bu esnada ilgimi çeken Rusça biliyor musunuz diyen polisin Rusça ve İngilizce karışık konuşmasıydı. Kısa bir bekleyişin ardından şefleri geldi ve toplanıp beni takip edin size başka bir yer bulacağım dedi. Erdal çaresiz duş alamadan toplandı. Bende toplandım. Polis şefinin arabasının peşine takılıp hemen yanı başımızdaki Kutaisiye doğru yola çıktık.
Kutaisi spor sarayının önünden geçtik.
Polis şefi Iraklinin aracı 3 km sonra yol kenarındaki küçük parkın önünde durdu. Şef parkın içindeki kafenin görevlileri ile konuşup burada kalabilirsiniz dedi.
Kamp alanımız bir önceki kadar olmasa da yine de şirin. Burasının diğerine göre avantajı şehir girişinde ve hemen karşısında bakkalların, yanında kafeteryanın olması.
Bisikletlerimizi ağaca kilitledik. Bir süre sonra Irakli geri geldi. Erdal istermisin bizi buradan da kaldırsın derken bisikletleri alıp gelin benim büroya koyalım burada çalınabilir, sabah giderken alırsınız dedi. Bisikletleri çözdük. Birisini Erdal diğerini Irakli alıp az gerideki Iraklinin çalıştığı kriminal polis merkezine gittiler.
Peynir almak için market aramaya çıktım.
Bu bölgede mimari şehrin merkezine benzemiyor. Yüksek sosyal konutlar var.
Sora sora marketin olduğu caddeyi buldum.
Akşam yemeğini yandaki kafeteryada yemeğe karar verdik. Porsiyonu 8 lariye 2 porsiyon şaşlık siparişi verdik. Et çok lezzetli ve pamuk gibiydi. Yanında verilen sosta çok güzeldi. Yanında da armutlu lemonad içtik.
Yemekten sonra Erdal karşıdaki marketten bira aldı.
Fıstıkla birlikte bira içtik. Burada konserve kutusunda satılan soyulmuş tuzlu fıstığı Erdal da çok sevdi.
Biralarımızı içtikten sonra yattık. Gece boyunca çok şiddetli yağmur yağdı. Meteorolojiye göre yarın hava açacakmış. Yarın Kobuletide deniz kenarına kamp kurup birkaç gün güneşlenip yanmayı düşünüyoruz.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder