07 Eylül 2011 Çarşamba
Kahvaltıdan sonra Hopaya gelirken patlayan iç lastiğimi yamayıp bisikletime taktım. Benimde böyle bir takıntım var. Yolda patlayan lastiğimi akşam konaklayacağımız yerde onarıp tekrar bisikletime takıp yedekte sağlam lastik taşırım.
Sırt çantama alet edevat ve yedek iç lastiğimi koyup bagajıma bağladım. Bu gün önce Hopaya 18 km uzaktaki Sarp sınır kapısına gitmeyi hedefliyoruz. Sonra geri dönüp Arhaviye gideceğiz ve oradan Mençura Şelalesine gideceğiz. Mençura Şelalesinin varlığını ilk kez sevgili dostum Emin Oğuzun Adım adım Karadeniz turunda çektiği fotoğraflardan öğrendim.
Bu arada Sarptan dönerken önünden geçeceğimiz Hopa Limanındaki Havaş’a uğrayıp uçuş işlemlerimiz için ne zaman orada olmamız gerektiğini soracağız.
Günlerdir yağan yağmurdan sonra güzel bir havada pedallarımıza yüklendik.
Önümüzde 17 km yolumuz var.
Düz bir yolda pürüzsüz asfaltta keyifle pedallarımızı çevirip önce Kemalpaşaya geldik. Ardeşenden beri bütün ilçelerde olduğu gibi burada da çay fabrikası var ve önümden geçerken burnumuza gelen mis gibi çay kokusu her seferinde aklımızı başımızdan alıyor. Uğur bunu abi hani çayı demlerken üzerine sıcak su döktüğünde çıkan bir koku var ya işte aynı o koku diye tanımlıyor. Hopa Sarp arasında sayısını unuttuğum kadar küçüklü büyüklü tüneller var. Yolda tünelde gitmenin daha kolay olduğunu bildiğimden tünelde pedallara yükleniyor ve bundan müthiş bir haz alıyorum. Adeta çocuk yanım ortaya çıkıyor. Uğur dizi ağrıdığı için temposunu bozmuyor, bende tünel çıkışlarında Uğuru bekliyorum. Yol bir yerde tek gidiş tek dönüş şeklinde ama bu bölümde tünel inşaatı devam ediyor herhalde önümüzdeki yıl burası da ayrı gidiş ayrı dönüş yani duble yol olur.
Hafıza kartlarım dolduğu için fotoğraf çekme hakkımı şelalede kullanmak istediğimden yolda fotoğraf çekmedim. Uğurla Sarp Sınır Kapısına geldiğimizde orada bekleyen birkaç Gürcüden bir tanesine rica edip hatıra fotoğrafı çektirdik.
Bizim taraftan Gürcistan tarafına bir bakış. Bizim tarafta ve Gürcistan tarafında birer plaj var. Bizim taraftaki plaj boş ama Gürcistan tarafındaki şezlongları ve şemsiyeleri ile daha bir donanımlı, güneşlenip denize giren tekne paraşütü yapanlarla cıvıl cıvıl. Uğurla mayomuzu yanımıza almadığımıza kahrettik.
Hopa’ya geldiğimizde Uğur diğer dizimde ağrımaya başladı ben gelemeyeceğim diyerek ayrıldı. Artık istediğim tempoda pedal çevirebilirdim ve öylede yaptım pedallara yüklenerek. Yolda giderken üç gün önceki sağanak yağmur altında bir an önce Hopa’ya gelmek için verdiğimiz mücadele aklıma geldi. Oysa çok keyifli bir yolmuş. Arhavi de Yolu sorduğum bir arkadaş şimdiye kadar duyduğum en iyi ve yalın yol tarifini verdi, ilerdeki ilk ve ikinci köprüden sola, üçüncü köprüden sağa devam et diyerek.
İlk köprüden sola döndüm. Bu dönüş Ortacalar ilçesine gidiyor ve yolda oldukça büyük bir tabelası var, görmemeniz imkansız. Solumda akan dereyi takip eden sakin bir yolda pedal çevirmeye başladım. Biraz gittikten sonra yol kenarında dağların kayalarını un ufak ederek aşağı indiren taş ocaklarının şantiyeleri var. Acaba bu şantiyeler yolu genişletmek için mi kurulmuş buraya. Şantiyelerin trafiğe ve yolun asfalt kalitesine olumsuz bir etkisi yok.
Hani dedim ya hafıza kartımda yer sıkıntım var onun için fotoğraf çekerken biraz cimri veya diğer bir deyişle seçici davranıyorum diye ama bunu görünce çekmeden duramadım. Kardeşim oraya nasıl çıktında o apartmanı kondurdun ve nasıl gelip nasıl gidersin oralara?
İlk iki köprüden sola saptıktan sonra 3. Köprüye geldim. Burası çok ilginç bir yer ve yolu Arhavi’ye düşenlerin mutlaka görmesi gerektiğini düşünüyorum. İşte ilginç olduğu kadar hala zamana ve yıpratıcı etkilerine direnen muhteşem Çifte Köprüler.
Yolu tarif eden arkadaşın dediğine göre buradaki köprüyü geçince sağa devam etmem gerekiyor ve o yolda derenin karşı kıyısında görünüyor ama ben yol tarifini almak için sabahtan beri defalarca görüştüğüm sevgili Emin Oğuzu bir kez daha arayıp telefonla joker hakkımı kullanıyorum. Çifte Köprülerde olduğumu duyan dostum ne kadar çabuk gittin sen herhalde uçuyorsun ben sana ayak uyduramam senle tura çıksam ayak bağı olur seni yavaşlatırım diyor. Hadi bakalım bir kişiyi daha kaybettik. Sonra devam etti köprünün karşısındaki restaurantın yanında bir yol var oradan gideceksin, yol biraz bozuk ve yokuş ama senin performansına az gelir diyerek gaz vermeyi de ihmal etmedi.
Bu köprüleri görüntülemek için çeşitli açılardan çekimler yaptım.
Güzel bir açı yakalayabilirim umudu ile aşağıdan çok dik görünen ama bisiklet ile kolayca çıkılabilen %10 eğimli Ortaca yolunda biraz yükseldim.
Emin2in verdiği gazla lokantanın yanındaki ıssız yola daldım. Herhalde hafta arası olduğu için kimse yok diye düşünüyorum bu arada. Solumda yine bir dere akıyor. Sağımdaki dik yamaçtan sık aralıklarla su şelale oluşturup yola akıyor. Muhteşem bir doğa . 1 saat kadar bu yolda gittim. Başlangıçta 290 metre olan yükseklik 620 metreye ulaştı ama hala şelaleden eser yok. İşin kötüsü telefonum çekmediğinden Emini arayamıyorum, yol soracak insan da yok. Sonunda yola yuvarlanmış taş ve kayalar nedeniyle bisiklet sürmek olanaksız hale geldi ama inat ettim şelaleyi görmeden gitmeyeceğim. Biraz bisikletimi iterek ilerledikten sonra sağ yamaçta bir kadın ile bir erkek görüp seslendim.
-Merhaba,
-Merhaba.
-Şelaleye buradan mı gidiliyor?
-Şelale mi? Burada şelale yok.
-Nasıl yani, şelale yok mu? Burada şelale olması lazım.
-Mençura şelalesini mi arıyorsun?
-Evet.
-Sen yanlış gelmişsin burası orman yolu. Köprünün oradan sağa giden yol var oradan gidecektin ço geçmişsin.
Teşekkür edip geri döndüm. Ortaca ilçesi karşıdaki tepede görünüyor ve aslında oranında gezilip görülmesi gerek.
Yola akan şelalelerden birisi.
Köprünün oradan derenin yanındaki yolu takip ettim. Yolun başlangıcı beton, Eminin söylediği gibi bozuk değil. Biraz ilerleyince bu yolda da orman yolunda olduğu gibi yola akan şelaleler vardı.
3,5 km sonra ulaştığım restauranta bisikletimi bırakıp şelaleye doğru yürümeye başladım. Burada yol tarifleri çok kolay. Restaurantın işletmecisinin hanımı sürekli sağa gideceksin dedi. Önce bu köprüyü geçiyorsunuz.
Sağa doğru tırmanırken karşı tepede suyun iki kez şelale oluşturarak döküldüğü görülüyordu.
Yol çok dik yerlere yapılan merdivenlerle daha kolay çıkılacak hale getirilmiş.
Şelaleye geldiğimde gördüğüm beni hayal kırıklığına uğrattı. 575 metreye bunun için mi çıkmıştım. Bu çok küçük bir şelaleydi.
Birkaç adım daha attıktan sonra sol tarafta bu muhteşem manzara ile karşılaştım.
Akan suyun tül şeklinde görüntüsünü çekmeyi denedim. Başarabilmiş miyim?
Yolun bu kısmı bana Yukarı Çaymakçura indiğimiz yolu anımsattı.
Restauranta geldiğimde yanıma yaklaşan bir bey yabancı mısınız diye sordu. Bu sorunun Türkçe sorulması çok garibime gitti, Türk müsünüz diye sorulsa veya yabancı dilde yabancı mısınız diye sorulsa daha doğru olurdu diye düşündüm. Evet dedim. Böyle tanıştık Aslen Hopalı olup Antalya’da yaşayan Metin Bilir ile. Kendisini tanıtırken bisiklete bindiğini söyledi. Emin Oğuz ile tanışıyorlarmış. Bana bir bardak çay ikram ettiler. Bu yöreye geldiğimizden beri içtiğim ilk güzel çaydı. Tabi sabah kahvaltılarında içtiğimiz Öğretmen Evinin çayının dışında. Turumuzdan ve genel olarak bisikletten söz edip güzel bir sohbet gerçekleştirdik Metin Beyle ayaküstü. Ben yemeğimi yemek için masaya giderken onlarda Hopa’ya gitmek için hazırlıklara başlamışlardı. Gece buluşup bisiklete binmek için sözleştik.
Zaman epey ilerlemişti. Karanlığa kalmadan Hopa’ya ulaşmak için yemeğimi acele ile yedim.
17:35 te yola çıktım. Tekerlekten sıçrayan sular bacağıma dokunduğunda üşütüyordu. Ayrıca sular üzerimdeki giysilere sıçrayıp kirletiyordu. Üneş vadiye ulaşamadığından hava serinlemişti. Köprüye kadar olan bu yolu yavaş geçtim. Köprüde son kareleri çektim yeniden.
Buradan sonra hiç durmadan pedalları çevirdim. Yola çıktıktan 1 saat sonra Hopa’ya geldiğimde güneş batmak üzereydi.
Bu gün yaklaşık 110 km pedal çevirdim.
Öğretmen Evine gidip yemek hazırlığı yaparken Metin Bey aradı. Artvinden misafiri geldiğinden dışarı çıkamayacağını söyleyip özür diledi. Aslında bu iptal benim de işime gelmişti. Yarın için yol hazırlığı yapmam gerekiyordu.
Sabah kahvaltısından sonra Öğretmen Evi çalışanlarına ve müdürüne bizlere gösterdikleri ilgi ve konukseverlik için teşekkür edip limana doğru yollandık.
Havaş binasına gelince bisikletlerimizi söküp ambalajladık. Ben çantaya koyduğumdan işim Uğurdan önce bitti.
Binaya girip bagajlarımızı teslim edip biniş kartlarımızı aldık ve orada oluşturulmuş gümrük kapısından geçip Kıbrıs’a giderken verilen yurt dışı çıkış kağıdımızı alıp Havaş’ın otobüsüne bindik. 14 te iki otobüs peş peşe yola çıktı.
Bu gün sınır kapısı çok kalabalıktı, hiç beklemeden geçiş üstünlüğü olan otobüslerimiz buradan zor geçtiler. Oysa dün geldiğimizde kapı sakindi. Belki de buradan kolay geçmek için erken gelmek gerekiyor. Gürcü tarafında tepedeki bir kilise.
Yabancı bir ülkede olduğumuzdan çevreye ilgi ile bakıyoruz. Gürcü tarafındaki dün karşıdan gördüğümüz plajı bu gün yakından görme fırsatım oldu. Yol kenarında restore edilen bir kilise.
Bu tarafta yolun asfalt kalitesi bizim tarafa göre daha kötü ve yol tek gidiş tek geliş.
Deniz kenarındaki plajda bar türü bir şeyler içebileceğiniz yerler vardı.
Burası adeta Gürcistan’ın Antalyası. Yolun her iki tarafında oteller var. Batum’a yaklaştığımızda yol kenarına bahçelerinin önüne çıkardıkları masanın üzerine koydukları meyveleri, fındıkları satmak için bir iskemleye oturup bekleyen Gürcü kadınlar gördük. Demek her yerde kadınlar erkeklere göre daha üretken, daha verimli ama daha az sözü geçiyor.
Batumdan iki saatlik bir uçuş sonrası İstanbul’a geldik. Atakan bizi hava alanından aldı. Uğuru evine bıraktıktan sonra bizde eve geldik.
Bu turda bana eşlik eden sevgili Erhan ve uğura gösterdikleri gayret ve uyum için çok teşekkür ediyorum. Hiç mi birbirimize kızmadık sinirlenmedik? Elbette kızdık, bunu Uğur’un iki, benim bir videomda izlediniz ama bunu asla sert bir üslupla dile getirip hesaplaşma yoluna gitmedik. Arkadaşlarımız bu konudaki uyarıma uydular. Bu tur Uğur’un GPA 4 ten sonraki ilk uzun süreli turuydu ve çokta zordu.
Tura başlarken bizleri arabası ile hava alanına ulaştıran sevgili Erdal'a, tur boyunca beni arayıp bilgi alan Emin’e ve diğer arkadaşlarıma, bize ilgi gösterip güler yüzlerini ve konukseverliklerini esirgemeyen Erzurum, Yusufeli, Yaylalar, Barhal, Olgunlar, Dilberdüzü, Yukarı Çaymakçur, Galerdüzü, Ayder, Ardeşen, Arhavi, Hopadaki bütün dostlarımıza; turumuza ilgi gösterip buraya kadar sabır gösterip okuyan ve videoları izleyen herkese çok teşekkür ediyorum.
Sizlere tanıtmaya çalıştığım yerler ilginizi çektiyse önümüzdeki yıl için gezi planlarınızı yaparken buralarda aklınızın bir köşesinde bulunsun. Bu turları bisiklet ile yapmak zorunda değilsiniz. Arabanızla veya sırt çantanızı alıp uçak ve otobüsle de gidebilirsiniz.
Bu turla bu yıl için planladığım turları tamamlamış bulunuyorum. Artık bir süre dinlenmek istiyorum diyecektim. Aybaşında Bodruma gideceğim. Orada mavi tur işletmeciliği yapan arkadaşım geçen yıl bisiklet alıp turistlere bisiklet turu için kiraya verdiklerini söylemişti. Dün kendisini aradım bana bir bisiklet verebileceğini söyledi. Bu durumda Bodrumda da hem tatil yapıp hem pedal çevireceğim.
Gelecek yıl için henüz hazırladığım tur planım yok. Cihan ile onun hazırlayıp planladığı İstanbul Hopa turuna katılacağım.
Yollarda bir şekilde karşılaşabilmek umudu ile.
Orhan abi gücüne kuvvetine sağlık, çok enteresan bir tur olmuş, seni ve arkadaşları gönülden kutlarım :)
YanıtlaSilHakan Kayışlıgil
Orhan Agbi cok guzel bir tur olmus,sizleri kutluyorum...
YanıtlaSilHakancığım teşekkür ederiz. Sana gel dedim gelmedin umarım bir başka turda buluşuruz.
YanıtlaSilSevgili Kazım teşekkür ederim. New York'a selamlar.
YanıtlaSil