GÜRCİSTAN ERMENİSTAN BİSİKLET TURU 13. GÜN TBILISI - KAZBEGI
18 Temmuz 2013 Perşembe
Sabah 05:00 te uyandık. Dün akşam haşladığımız yumurta ve peynir ile kahvaltımızı yaptık. Erdalda da bende de bir telaş var ki sormayın gitsin. O 06:00 dan önce metroya binmek için telaşlanıyor, bense bir an önce yola çıkmak için acele ediyorum.
Geçen yıl Ali ile birlikte minibüs ile Kazbegiye gittiğimden yolun durumunu biliyorum. Yol Tiflisten itibaren sürekli yükselmesine rağmen Pasanauriye hatta daha da ilerisine kadar fazla rahatsız edici yokuşlar yoktu. O zaman minibüsün mola verdiği bir yerde Aliye eğer devamı da böyleyse bu yolu 1 günde geçerim demiştim ama mola sonrası başlayan yokuşu ve devamındaki bozuk yolu görünce bu iş çok kolay değil diye fikrimi değiştirmiştim. Bu gün bu yolu geçip geçemeyeceği mi çok merak ediyorum.
Eşyalarımı dışarı taşırken Erdal hazırlanıp yola çıktı bile. Yolda telefonla iletişim kuracağız. Erdal saat başlarına 5 dakika kala ile saat başını 5 dakika geçe arası telefonunu saat 10:00 dan başlayarak her saat başı açacak. Telefonunun şarj sorunu olduğu için fazla açamıyor. Az sonra bende bisikletimle eşyalarımı dışarı çıkarıp hazırlandım. Saat 06:10 du. Meydandaki heykelin fotoğrafını çekip pedalları çevirdim. Bu fotoğrafı çekmemdeki amaç başlangıç saatimi belirleyebilmek.
Hava bulutlu ve rüzgarlı. Havanın bulutlu olması işime geliyor sabah sabah fazla terlemeyeceğim. Dünkü gibi olursa öğlenden sonra açar. Rüzgar ise 10:00 dan itibaren hafifleyecek.
Gündüz bu caddede karşıdan karşıya geçmek mümkün değil ama bu saatte kimseler yok.
Bir süre sonra yaşlı bir bisikletli ile karşılaşıp selamlaştık. Ana yola nasıl çıkabilirim diye sordum beni takip et dedi. İngilizce bilen bir Gürcüye rastladığım için şanslıyım. Adam önde ben arkada yola devam ettik. Adam kısa yoldan ana yola çıkmak yerine ara sokakları kullanarak gidiyordu. Bir ara havlayarak sol tarafımızdan bir kopek koşmaya başladı. Ben hemen hızımı arttırıp adamı köpek ile arama tampon olarak almak için hareketlendim. Adam oralı bile olmadı, köpeğe hiç tepki göstermedi yok saydı. Biraz sonra köpek havlamayı kesip geri döndü.
Az ileride yol kenarında baba oğul olduklarını tahmin ettiğim iki kişi sabah turu için hazırlık yapıyorlardı. Oldukça şişman adam beni görümce gülümseyerek selamladı. Daha sonra sabah sporundan dönen orta yaşlı bir kişi ile daha karşılaşıp selamlaştım. Bu sabah dikkatimi çeken karşılaştığım 4 bisikletliden 3 ü yol gidonlu bisiklet kullanıyor yalnız lastikler yol bisikletininki kadar ince değil. Yaklaşık benim bisikletimim lastiğinin kalınlığında. Karşıdan esen rüzgar beni zorluyor, düz yolda gitmeme rağmen 19 km yi geçemiyordum. Hızlanmak istiyorum ama mümkün değil. Bu düşüncelerle ilerlerken bir süre önce geride bıraktığım ihtiyar bisikletçi yanıma gelip soldan gideceksin dedikten sonra sağa doğru devam etti. Güya adamdan hızlı gitmek için ayrılmıştım ama bir türlü kopamamışım. Bir süre önce önlerinden geçtiğim baba oğulu merak ettim hala geçmediler. Acaba ters yönde mi gittiler, yoksa ben gördüğümde turu bitirmişler evlerine mi döneceklerdi, belki de adam çok şişman olduğu için bana yetişemiyordur. Bu düşüncelerle ilerlerken bir anda yanımdan bir bisikletli geçti, baktım merak ettiğim şişman adam.
İki bisikletli önde ben arkalarında devam ediyoruz ve ara git gide açılıyor. Meğer Tifliste de Carrefour varmış ama şehrin 15 km dışında. Belki burada çok büyük merkezlere şehir içinde yer vermiyorlar.
Tiflisten çıkıyorum ve 2 bisikletli hala önümde gidiyorlar. Hafif bir iniş yapıyoruz. Hızımı biraz daha arttırmaya çalışıyorum ama hafif inişte bile 23 km nin üzerine çıkamıyorum. Gençle aradaki mesafe sanki biraz azaldı gibi ama nafile hızlanamıyorum. Bacak kaslarım ağrımaya başladı. Bu yolda hız yapıp zaman kazanamazsam bu etabı bir günde tamamlamam hayal olur. Sonra kendi kendime sakin ol dedim senin önünde uzun ve zorlu bir etap var gücünü verimli kullanmalısın onlar bir kaç km sonra bisiklet üzerinden inecekler. Zaten istesem de daha hızlı gidemem. Bu kadar yükle arayı daha fazla açtırmamam bile başarı.
Mtskheta yol ayrımına geldiklerinde bisikletliler o tarafa sapıp ayrıldılar. Genç arkadaşla birbirimize el sallayıp vedalaştık. Yine yalnız kaldım. Yol monotonlaştı. Birisi olduğunda iyi oluyor gizli rekabet nedeni ile hem hızınız düşmüyor hemde zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz. Rüzgar beni epey hırpaladı. Az sonra Kazbegi yoluna sapınca etkisinin azalacağını umuyorum. Geçen yıl misafir ettiğim İspanyol bisikletçi Angel yağmurlu bir günde gelmişti, yağmur çok kötü hiç sevmiyorum dediğimde yağmurdan da kötüsü karşıdan esen rüzgar demişti. Bu konuda siz ne düşünüyorsunuz? 2 seçeneğiniz olsa yağmurlu bir havada mı bisiklet sürmek istersiniz yoksa şiddetli rüzgara karşı mı? Benim tercihim elbette yağmurda sürmek olur. Seçeneği üçe çıkarıp hem yağmur hemde rüzgara karşı olanı eklersek bu seçenek tadından yenmez.
Sonunda sapak göründü. Tabelada görünen Gudauri Gürcistanın çok bilinen kayak merkezi. Bunun dışında benim bildiğim Bakuranide, turun başlangıcında geçtiğimiz Goderdzi de ve geçen yıl geçtiğimiz Mestiada da kayak merkezleri var. Stepantsminda ise Kazbeginin asıl adı. Stepantsminda yabancılar tarafından hemen yanındaki 5033 metre yüksekliğindeki Kazbegi dağı nedeniyle ve tahminimce telaffuzu kolay olduğu için Kazbegi diye anılıyor. Bu yöreye gidecek minibüslerin ön camlarında da Kazbegi diye yazıyor. Sakın olaki kendi başınıza gidecekseniz yolda Kazbegi tabelası aramayın. Ben yazı boyunca buradan Kazbegi diye söz etmeye devam edeceğim.
Kavşaktan sapıp Kazbegi yoluna girdim. Freedom Square (Özgürlük Meydanı) den beri 27 km gelmişim. Tabelada önümüzdeki ilk büyük yerleşim olan Pasanauriye 60 km, Gudauri ye 94 km, Stepantsminda ya 124 km, Vladikavkaz a 160 km olduğu yazıyor. Turu planlarken ilk gün Pasanauri de konaklamayı düşünmüştüm. bu gün orayı geçeceğim kesin çünkü şimdiden 60 km yolum kaldı. Yine de ilk hedef olarak Pasanauri yi aldım. Buradan 34 km ilerideki Gudauriye ulaşabileceğimi umuyorum. Pasanauriden sonra Gudauriye çok dik bir çıkışla ulaşılabilindiğini geçen yıldan biliyorum. Geçen yıl Gudauriden sonra yolun sonunda seyir terası gibi bir yer vardı orada kalabilirim. Stepstaminda ise son hedefim. Buraya varıp varamayacağım Gudauride belli olacak. Valdikavkaz tur planında olmasına rağmen tur başlarken plandan çıkarmıştım. Belki fikir değiştirip gidebilirim.
Yol güzel, rüzgarda biraz hafifledi. Güneşte yok serin serin gidiyorum. Altimetreme göre Tifliste sabah 435 metre yükseklikte yola başlayıp sapağa kadar bazen biraz yükselmeme rağmen aynı seviyede geldim. Sapaktan itibaren yüksekliğim sürekli artıyor yani yokuş başladı ama zorlanmıyorum.
İleride yolun üzerine asılmış 26 Mayıs bağımsızlık gününüz kutlu olsun yazan bir pankart var.
Sapaktan 3 km sonra bir köyden geçerken yol kenarında oturan sahibinin yanında yatan kahverengi güzel bir köpek beni görünce aniden kalkıp havlayarak bana hamle yaptı. Hemen durdum ama köpek havlamaya devam ediyordu. Sahibi ayağa kalkıp köpeğe bağırdı ve köpekle benim arama girdi. Sakinleşip yattığı yere doğru yönelen köpek birden fikir (köpeğin fikri olamayacağını düşünenler yerine davranış kelimesini koyabilirler) değiştirip yeniden havlayarak bisikletimin önüne geçti. Ben bu sırada sakin bir şekilde köpeğin sahibinin kontrolü altına girmesini bekliyordum. Sahibi yine köpeğe bağırınca köpek yola çıkıp sol tarafıma geçti ve havlamaya arada bir bana doğru hamle yapmaya devam etti. Ne olduysa belki o anda sahibi yine köpeğe doğru hamle yapmış olabilir köpek yolda bir adım geriye gitti ve işte ne olduysa o anda oldu. Karşıdan gelip önündeki aracı sollayan bir araba köpeği önüne katıp kavis çizerek yolun kenarına doğru sürüklemeye başladı. Duran araçtan inen sürücü ve köpeğin sahibi arabanın önüne doğru koşmaya başladılar. Köpek öldü mü ölmedi mi bilmiyorum ama bildiğim tek şey köpek sağ kaldıysa bile dönüşümde beni tehdit edemeyeceğiydi. Köpeğin cezasını bulması nedeniyle mutlu yoluma devam ettim. Hayvan sever dostlar kusuruma bakmasınlar bende hayvanları ve bu arada köpekleri seviyorum. Yol kenarında beni gördüğünde meraklı gözlerle bakanları, bakıp sonra yeniden başını öne eğip yeri koklamaya devam edenleri, beni görünce ürküp yol kenarındaki otların arasına kaçanları, görmezden gelip umursamaz bir şekilde davrananları, hatta bir iki havlayıp ısrarını sürdürmeyenleri seviyorum. Siz hiç ayakta tutmakta bile zorlandığınız, yere yatırdığınızda ayağa kaldırana kadar akla karayı seçtiğiniz yüklü ağır bisikletle giderken tehdit edilip durduruldunuz, bu bisikletten inmek zorunda kaldınız mı? İnerken ayağınızı kadrodan kurtaramayıp düştünüz mü? Yokuş yukarı çıkarken saldırıya uğrayıp son gücünüzü de kaçmak için kullanıp beceremeyince nefes nefese durmak zorunda kaldınız mı? Kusura bakmayın ama hayvanın hakları varda insan olarak benim haklarım, özgürlüklerim yok mu? Hayvanı seviyorsanız sahiplenin ve kontrolünüz altında yetiştirin.
Bu düşünceler ile ilerlerken yol kenarında 3 km sonra bahçelerinden topladıkları nektarinleri, şeftalileri, elmaları, domatesleri satmak için tezgah açan köylülerin önünden geçiyordum. Koluna taktığı sepetin içindeki nektarinleri tezgahına götüren bir bey beni görünce sepetinden aldığı yaprağı üzerinde bir nektarini gülümseyerek bana uzattı. Bütün stresim bir anda gitti. Teşekkür edip nektarini aldım.
Durmadan devam ettim. Erdal ne yaptı acaba, minibüse binebildi mi? Her an minibüs yanımdan geçebilir. Erdal benim bu yolu bir günde geçmeyi denemek istediğimi bildiğinden önümü açmak için minibüsle Kazbegiye gitmeye karar verdi. Anlayışlı arkadaşıma arzumu gerçekleştirmeyi denememe fırsat verdiği için çok teşekkür ediyorum. Başarıp başaramamak hiç önemli değil önemli olan cesaret edip denemek, yapabileceğine inanman, kendine güvenmen. Yağmurda başladı ama çok ince yağıyor. Yerler belli belirsiz ıslandı. İstifimi bozmadan pedal çevirmeye devam ettim. Yağmurun hızlanmamasını umuyorum. Hızlanırsa bu deneme yatar. Yağmurluğu giymeyi ise şimdilik düşünmüyorum. Yola çıktıktan 46 km sonra Erdalın bindiği minibüs beni yakaladı. Erdal camdan başını uzatıp Gudauri ye gittiğini oradan bisiklet ile devam edeceğini söyledi. Araba uzaklaşıp gitti. Erdalın bisikleti minibüsün tavanındaki bagaja konmuştu. Daha sonra Erdal bu minibüse nasıl bindiğini anlattı. Garaja gittiğinde bir gün önce bisikletini alabileceklerini söyleyen adama almam gidemezsin demiş Olaya Polonyalı turistler müdahale edince adam bisikleti koltukların altına uzatmayı kabul etmiş ama Erdal pedalları sökemeyince bisiklet sığmamış. Halbuki Erdalın yanında pedal sökmek için anahtar varmış ama o bunu bilmiyormuş. Kazbegide farkına vardı. Daha sonra Gudauriye giden bir minibüsün şoförü bisikleti aracın tepesine yükleyip Erdalı almış, buna da şükür. Erdal 6-7 km kadar yokuş çıktıktan sonra iniş yaparak toplamda 30 km yol katedip Kazbegiye ulaşacak.
Erdaldan sonra fotoğraf çekmek için çantamı açtığımda nektarini görünce fotoğrafını çekmek geldi içimden.
Yol kenarında betondan bir anıt var. Anıtın her bir yüzünde asker figürleri ve askerlerin üzerinden yükselen mızraklar görünüyor. Önce anıtın altındaki kapıdan girip yukarı çıkılıyor mu bakmayı düşündüm ama sonra ama sonra zaman kaybetmemek için vazgeçtim.
Baraj gölü ile birlikte yol yükselmeye başladı. Artvin barajının yanından geçerken de yol bu şekilde yükseliyordu. Bu fotoğrafı çektikten sonra baraj gölünün giriş kapısından 2 köpek havlayarak bana doğru koşmaya başladılar. Hemen bisikletime binip yokuşa rağmen pedallara gücüm yettiğince basıp ellerinden kurtuldum. Böylece aynı gün içindeki 3. saldırıyı da savuşturmuş oldum.
Bu manzara önünde bisikletimi görüntülemesem olmazdı. Görüldüğü gibi yüklerimin dışında Erivandan beri taşıdığım su bidonum yine sol yanda sallanıyor. Bu yolda su sıkıntısı yok ama yoldan para verip aldığım suyu dökmeye kıyamadığımdan taşıyorum. Arkaya bağlı poşetlerin birisinde ekmek, haşlanmış yumurta, peynir ve şeftali var. Bunlar yolda öğle yemeği yiyeceğim zaman kolayca ulaşabilmem için açıkta duruyor. Diğer poşette ise dün Smart marketten aldığım gofret var. Yolda şekerim düşerse bu gofretlerden yiyeceğim.
Manzara çok güzel ve bu güzel manzarada çıkmaya devam ediyorum. Bir yanım durma devam et geç kalacksın diyor. Diğer yanım bu güzellikleri görüntelemeden mi gideceksin diyor. Durup fotoğraf çekmeden yapamıyorum. Benimde aynı durumda olan Ermenistan plakalı pahalı lüks araba ile seyahat eden iki kişi daha var. Yanımdan geçip az ileride durup fotoğraf çekiyorlar, bu anda ben onları geçiyorum. Sonra onlar beni yeniden geçip durup fotoğraf çekiyorlar.
Gözüme kestirdiğim genç yolun kenarına oturunca rahatsız etmemek için başka birisini aramaya başlamıştım ki üzerindeki gömleğin sol tarafı yırtılmış göğsü görünen yalın ayaklı genç gözüme çarptı. Fotoğrafımı çekmesi için ricada bulunduğum adam kabul edip bir pozumu çekti.
Böylesine rahat, öz güvenleri yüksek insanlara bayılıyorum. Dünya umurunda değil. Gömlek yırtılmış renkler uyumsuzmuş ne gam. Bu turist arkadaşta Kazbegiden sabah yola çıkmış minibüsleri burada mola vermiş. Kazbegide yağmur vardı dedi, yoldada yağıyordu az önce durdu diye yanıt verdim. Genç arkadaşımız Kübalıymış. Kübalı olduğunu duyunca ülkeni çok seviyor ve görmek istiyorum ama içinde bulunduğum şartlarda imkansız deyip ardından ekledim. Fidel Castroya selam söyle. Fidel çok yaşlı ve hasta muhtemelen ben dönene kadar ölmüş olur dedi. Olsun dedim eğer ölmezse ve karşılaşırsan yine de selamımı söyle dedim. Olur söylerim dedi. Yolcu yolunda gerek.
Yol kenarında geniş düzlükler var. Gerekirse burada konaklanabilir. İleride dere de var. Derenin karşı kıyısındaki yamaçta Ushguli ve Mestiada yoğun olarak görülen savunma kulelerinden bir tane görünüyor.
Pasanauriye geldim. Yola çıktığımdan beri 87 km kat etmişim. Kazbegiye ise 64 km yolum kaldı. Saat daha 10:40 ve bu şartlar altında her ne kadar önümde 22 km uzunluğunda dik bir yokuş olsa da Kazbegiye ulaşamamam için bir neden yok. Hemen kafamdan bir hesap yapıp Kazbegiye tahmini ulaşma zamanımı 18:00 - 18:30 olarak belirledim. Yol kenarında bir çift geyik heykelinin önünde yanında üzerine naylon örttüğü güneş şemsiyesinin yanında tezgahını açan bir kadın ünlü Kafkas kalpağı ve çeşitli hediyelik eşyalar ile fındıklı sucuk satabilmek için müşteri bekliyor. Burada meyve sucuklarının içine ceviz yerine fındık koyuyorlar. Biraz daha kalın ve daha pahalı olanların içinde belki fındık olabilir ama biz hiç onlardan almadık. Tifliste 1 lariye satılan fındıklı sucuklar yol kenarlarında 2 lariye satılıyor, kalınlar için 3 lari isteniyor. Hava alışveriş için pek müsait değil. Yağmur ha yağdı ha yağacak. Güneşli bir hava olsa insanların alışverişe daha istekli olacaklarını düşünüyorum. Geyik heykeli herhalde bu dağlarda yaşayan geyikleri simgeliyor. Tabi hala yaşıyorlarsa.
Az ileride tüp doldurulduğunu görünce hemen oraya yöneldim. Batumdan Didachara ya giderken bir köyde yol kenarındaki tankerin deposuna bağlı hortuma irtibatlandırdıkları tüpleri doldurduklarını görmüştüm. Burada yakından görme fırsatını kaçırmak istemiyorum. Bir hortumun ucuna hortumu tüpün vanasına kilitleyebilmek için özel bir aparat takmışlar. Aparatı tüpün vanasına kilitleyip doldurma işlemini gerçekleştiriyorlar. Gürcistanda kırsak kesimde tüp dolumu bu şekilde gerçekleştiriliyor.
Benim Kazbegiye turist götürdüğünü sandığım otobüs meğer cenazeye adam taşıyormuş. Kotejin en önünde giden cenaze arabasının arkasına oturan bir adam yanındaki buketten aldığı uzun saplı gül ve zambakları aralıklı olarak yola serpiyor. Arkasında kucaklarında birer demet çiçek taşıyan 2 kadın da buketten çıkardıkları uzun saplı gül ve zambakları yola atıyorlar. Bu iki kadının ardındaki 4 kişi tabutun kapağını bel hizalarında taşıyorlar. Bunların arkasındaki 4 kişi ise kapağı açık tabutu omuzlarının üzerinde taşıyorlar. Cenazeye güzel bir elbise giydirilmiş yüzü açık yukarı bakıyor. Cenaze 65 yaşın üstünde bir kadına ait. Cenazenin arkasından ise saf tutan cemaat başları önde yürüyorlar. Safın yan tarafından giden bir araba da arkadan gelen araçların cenazenin yanından geçmesine engel oluyor.
Kortej sola doğru dönüp mezarlığa doğru yöneldi. Gürcistanda ölenler kokmasın diye ilaçlarla kısa süreliğine mumyalanıp 1 hafta evde ziyarete gelenler için saklanıyor ondan sonra gömülüyormuş.
Yolun solunda yaşlı bir adam sırtladığı kütüğü % 20 ye yakın eğimde bir zeminde yukarı taşıyor. Şair Naime özeren'in dediği gibi yaşamak zor zanaat vesselam. Tıpkı o şiirde eğilmeyi çıkaracaksın sözlüğünden dendiği gibi dimdik taşıyor sırtındaki kütüğü. Ne kadar güzel ve anlamlı şiirdir üstelik günümüze de çok uygun.
Erdal aradı Gudauriden sonra yol bozuluyor 10 km sonra yeniden düzeliyor ama bozuk olan yol çamurlu her yerim çamur oldu orada üzerine yağmurluğunu giy, geçide geldikten sonra 30 km ineceksin dedi. Bozuk yol Gudauriden ne kadar sonra başlıyor diye sordum 2 km kadar sonra dedi. Beni Kazbegide bekleyeceğini söyledi.
Yol kenarında bir adam kenarları açık bir römorka yüklediği kovanlarıyla arıcılık yapıyor. Burada üretip burada satıyor. Kendisi de burada yaşıyor yaz boyunca.
Su fokurdayarak akıyor. Ağzımı yaklaştırdığımda su kesildi ve ardından yeniden geldi. Bu arada kesilme anında çeşmeden çıkan gaz ağzıma doldu. Suyun tadı hiç hoşuma gitmedi hem kükürt kokusu var, hem de acayip bir şey. Bizim para ile alıp içtiğimiz maden sularına benzemiyor. Belkide bizim içtiklerimizi filtreden geçirip tatlandırıyorlardır. Birkaç tane gofret yiyip su içtim.
Bisikletime doğru yönelmiştim ki 2 tane küçük kediciği otların arasında güçlükle gördüm.
Yol kenarındaki bir çakıl kırma işletmesinden bir köpek havlayarak koşmaya başladı. Yol biraz yukarıda olduğundan köpeği önemsemedim ama köpek yola çıkıp peşime düştü. Kaçmak istedim ama kaçamadım. Yolun diğer tarafına geçtim peşimi bırakmadı. Sonunda inip yürümek zorunda kaldım. Ben inince köpek peşimi bırakıp arkasını döndü ve yol kenarındaki reflektörlü çubuğa arka ayaklarından birini kaldırıp idrarını yaptı. Yani burası benden sorulur dedi. Bisikletime binip yola devam ettim.
Mola vereceğim yere geldim. Burada minibüsler de mola veriyorlar. Buraya kadar 98 km pedal çevirmişim. Bu benim ilk ciddi molam. Yağmur biraz daha hızlandı ama yokuş bitene kadar yağmurluğumu giymemeye kararlıyım. Erdal yine arayıp Stepstaminda manastırına çıkmaya başladığını beni burada bekleyeceğini söyledi. Zaten benim planımda da orada konaklamak gece parlak yıldızlar ile saman yolunu seyretmek ve fotoğraf çekmek vardı. Erdalın çıkması yine benim elimi rahatlatacak. Hem uygun bir yeri seçip çadırını kurar ben gittiğimde nereye kurayım diye düz yer aramam.
Karşımdaki bu harika manzara olduğu halde gofretimi çıkarıp yemeye başladım. Yumurta ve peynirle uğraşıp zaman kaybetmek istemiyorum. Gofretlerin üzerine bir de şeftali yiyip su içtim. Suyumu doldurup yola devam ettim.
Yol aslında dönüş noktalarında zorluyor. Döndükten sonra eğim fazla değil, kolay gidiliyor. Bunu videoda görebilirsiniz. Yani demem o ki aşağıdan yolu gördüğünüzde moraliniz bozulmasın.
Az önce yanında gittiğim nehir bakın nerelerde kaldı.
Yolda sol tarafta wissoil benzin istasyonu ve bu istasyonların yanında açılan Smart markette vardı. Burada bedava wi-fi olmasına rağmen soğuyup üşümemek ve zaman kaybetmemek için durmadım. Yukarıda bulutlar daha yoğun. Görünüşe göre yağmurdan kurtulma umudum yok. Erdal bozuk yolun 10 km olduğunu söyledi ama kışın bir motosiklet forumunda buradan motoru ile geçen bir gezgin yolun bozuk kısmının 8 km olduğunu yazmıştı. Nedense o bilgiye Erdalın verdiği bilgiden daha çok inanıyorum. Belki de insan bu tür zor durumlarda kendisini rahatlatan bilgilere inanıyor.
Gudauriden çıkmak üzereydim ki yolun sağındaki bir evin önünde duran koca bir köpek havlayarak koşmaya başladı. Aynı anda bahçedeki 2 köpekte ayağa kalkıp ön patilerini duvara dayayıp çılgın gibi havlamaya başladılar. Ben pedallara daha hızlı basmaya başladım ama kaçmam mümkün değil zaten yokuş çıkıyorum. Bu arada evden dışarı çıkan adam köpeklere bağırmaya başladı ama ne bahçedekiler nede dışarıdaki adamı hiç umursamıyorlar. Köpekten kurtulmak için yolun soluna geçtim ama mümkün değil hayvan çıldırmış gibi peşimden koşuyor. Sonunda durup bisikletten indim. Yürümeye başladım. Köpek durup peşimi bıraktı. Biraz yürüyüp köpekten uzaklaştıktan sonra yeniden bisiklete bindim ama köpek yeniden peşimden koşmaya başladı. Bende hızlanıp kurtulmaya çalışıyorum. Umudum köpeğin belirlediği alanın dışına çıkmak ama köpeğin belirlediği alan sınırsız gibi görünüyor. Benim köpekle mücadelem sürerken arkamdan gelen Gürcistan plakalı Honda marka jipin sürücüsü arkamdan gelip benimle köpeğin arasına girip hızını azaltıp köpeğin bana yaklaşmasını engelledi. Bu arada ben köpekten uzaklaşınca köpek peşimi bıraktı. Önümdeki tünele girerken yanımdan geçen jipin şoförüne sol elimin baş parmağını yukarı kaldırıp teşekkür ettim.
Yokuş hala devam ettiğinden yağmurluğumu giymedim. Bu hızda arka tekerleğin bana çamur sıçratması mümkün değil. Karşıdan gelen araçların çamur sıçaratmaması için dikkat ediyorum.
Geçen yıldan bildiğim seyir terasının yanından geçerken bir ara devam etmeyi düşünüp dönüşte uğrarım dedim ama sonra dönüşte belki hava daha da kötü olabilir diye uğramaya karar verdim. Yol ileride daha dik bir yokuşla devam ediyor.
Şiddetli yağmur altında daha fazla zaman kaybetmemek için yola devam etim. Az önce gördüğünüz yokuşun sonuna doğru aşağıdaki yolu görüntülemek için durdum.
Kısa bir süre sonra 2397 metredeki geçide ulaşıp yokuşu bitirdim. Buradan sonra ineceğimden yağmurluğumu giyip yol inşaatına mıcır taşıyan boş bir kamyonun arkasına takılıp inişe başladım. Hava çok soğuk. Eldivenlerim ıslandığı için parmaklarım buz kesti, fren kollarını ve gidonu güçlükle tutabiliyorum. Normal şartlarda yokuşu kamyondan hızlı inebilirim ama bozuk yol, yağmur ve soğuk yüzünden kamyonun arkasında hızlanmadan inmeyi tercih ettim. Yol kenarında doğal kaynak suyu çıkan yerde araçlar durmuşlardı bende fotoğraf çekmek için durdum. Sular Pamukkaledekine benzer oluşuma neden olmuş.
Bu yoldan indim, nasıl sizce de insanın adrenalin duygusunu arttırıyor mu? Benim soğuktan hiç bir duygumun arttığı yok. Bir an önce yolun bitmesini istiyorum.
Bir an önce Kazbegiye gidip bu işkenceden kurtulmak istiyorum ama bu güzellikleri gördükçe de kendimi fotoğraf çekmekten alıkoyamıyorum. Karşı düzlükte yeşillikler arasında şirin bir köy. Erdal arayıp nerede olduğumu sordu 17 km yolum kaldığını söyledim. Yukarıda yağmur çok şiddetli yağdığı için geri dönüyormuş. Daha fazla zaman kaybetmeyip yola devam ettim.
Bisikletimin ayağı seyir terasında üzerindeki yükü taşımaya dayanamayıp yamulunca bisikletim yere düşmüştü. Artık fotoğraf çekerken bisikletimi yere yatırıyorum.
Erdal bana yokuş bittikten sonra Kazbegiye kadar 30 km ineceksin demişti ama durum onun dediği gibi değil arada bir kısa çıkışlar var. Buda hızımı azaltıyor. Soğuk ve yorgunluk beni oldukça etkilemeye başladı. Erdal'ı arayıp hemen bir pansiyon bulmasını söylemeliyim. Bu durumda çadırda yatmama imkan yok. Sıcak su ile iyi bir duşa ihtiyacım var. Bu üst başla uyku tulumuna giremem. Bu arada Erdal arayıp yine neredesin diye sordu geliyorum dedim. Aman abi çabuk gel soğuktan dondum deyince Erdala hemen bir pansiyon bul gelince zaman kaybedip yer aramak istemiyorum dedim.
Keşke yağmur olmasaydı. O zaman bu etap hem daha çabuk biter, hem daha keyifli olur, hemde fotoğraflar daha güzel çıkardı. İyi fotoğraf için en önemli şey ışık.
Yolda 2 genç bisikletliye selam verip yanlarından geçip gittim. Benim acelem var. Onlarsa yağmurluklarını giyip gezmeye çıkmışlar. Sonunda Kazbegiye yani asıl adıyla Stepantsminda ya geldim.
Erdalın kartını aldığı kadını arayacaktık ki genç bir kız önümüzü kesip karşıdaki evde kalabileceğimizi söyledi. Fiyatı 20 lari olarak telefonunun ekranına yazdı. Erdal 15 lariye yer bulduğunu söyleyip benim telefonumdan orayı aradı. Bu arada kız yol kenarındaki bir eve bağirıyor, duyuramayınca sıçrayıp çama vurmaya çalışıyordu. Kızı çok takdir ettim. Aile bütçesine katkıda bulunmak için kendisini parçalıyordu. Sonunda bir kadın çıkıp yanımıza geldi. Erdalla sadece yatak olarak kişi başı 15 lariye anlaştılar. Eve gittik. Bahçede bisikletlerimizi boşaltırken Erdala bana şişe ile su vermesini söyledim. Su ile çantalarımı yıkayıp içeri öyle aldım. Ortliebin bir iyi yanı da çamurlandığı zaman suyun altına tutup yıkayabilmeniz. Bu arada Erivandan beri taşıdığım 6 litrelik petin olmadığını fark ettim. Daha sonra fotoğrafları incelediğimde petin son olarak bisikleti yere yatırıp fotoğraf çektiğimde yerinde olduğunu Stepantsminda tabelasına geldiğimde olmadığını fark ettim. Demek ki pet şişe ya ben bisikleti yerden kaldırırken sapı kopup orada kaldı yada yolda kopup düştü. Keşke yokuşlara başlamadan kopsaydı hiç olmazsa boşuna taşımazdım. Ardından eve girdik. Erdal kadına beni patronu olarak tanıtıp kendisinin 20 lari ücrete razı olduğunu ama benim kabul etmediğimi söylüyor. İyi polis, kötü polis durumu. Erdal 1 gece kalacağız dedi ama ben bu yağmur durmaz ben bu şartlarda yarın yola çıkmam hiç olmazsa yarın dinleneyim deyince Erdal kadına dönüp 2 gece kalacağımızı, bu durumda şartlar değiştiğinden kişi başına 12,5 lari verebileceğimi söyledi. Kadın kabul etti. Bana kalsa 20 lariye tamam derdim. Erdal çok acımasız. Sıcak su ile duşlarımızı alıp akşam yemeğimizi yedikten sonra yattık. Erdalın her şeyi ıslanmış. Çantasının içinde naylon torba içindeki eşyaları bile nemlenmiş. Bel çantasındaki pasaportu ile paraları ıslanmış. Pasaportunu kurutmak için oceğı yapıp yukarıdan ateşin üzerine tuttu. Pasaport kurudu ama saypaların ateşe bakan kısmı kavruldu. Damgaya ulaşan su mührün dağılmasına neden olmuş. Buda tam arkasındaki fotoğrafın lekelenmesine neden olmuş. Herhalde Erdal pasaportunu değiştirmek zorunda kalacak.
Bu günkü tur mesafesi: 153 km.
Bu etap benim için çok önemli. Yüklü bir bisikletle 153 km yolu karşıdan esen rüzgara, yağmura rağmen 2388 metre dikey olarak yükselip ortalama 14,87 km hızla (pek çok tur bisikletçisi bu hızı düz yolda gerçekleştirebiliyor) tamamladım. Üstelik bunu başarırken 11 saat 58 dakikada toplamda 10 saat 23 dakika pedal çevirerek gerçekleştirdim. Arada kalan 1,5 saatte ise öğle yemeği yedim, 142 fotoğraf, 2 tane video çekmişim, 5 kez köpek saldırısına uğrayıp köpeklerle mücadele ettim. Üstelik bunu yaparken 57 yaşındayım.
Bu sonuç bir ekip başarısıdır bunu Erdalla birlikte başardık. Sevgili Erdal'a yardımlarından dolayı teşekkür ederim.
Merhaba senin için zorlu bir gün olmuş ama ben okurken çok keyif aldım müthiş performans , tebrik ediyorum nihayet seni geçen birilerini gördük ,şişman adam ve ve oğlundan bahsediyorum :) Selamlar...
13.gün fotoğrafları harika. Bu arada "Dazer II" isimli bir cihaz var. Ultrasonic ses dalgası yayarak köpekleri kaçırıyor.Köpek sorununu bununla halledebilirsin.Bende var işe yarıyor.
Fikret Bey fotoğrafları beğebeğenmenize sevindim. Dazer için değişik söylentiler var. Ben şahsen cihazı çıkarana kadar durup köpekten kurtulmanın daha kolay olduğunu düşünüyorum.
Merhaba
YanıtlaSilsenin için zorlu bir gün olmuş ama ben okurken çok keyif aldım
müthiş performans , tebrik ediyorum
nihayet seni geçen birilerini gördük ,şişman adam ve ve oğlundan bahsediyorum :)
Selamlar...
Güler yüzlü şişman adamın performansına bende hayran kaldım. :)
YanıtlaSil13.gün fotoğrafları harika. Bu arada "Dazer II" isimli bir cihaz var. Ultrasonic ses dalgası yayarak köpekleri kaçırıyor.Köpek sorununu bununla halledebilirsin.Bende var işe yarıyor.
YanıtlaSilFikret Bey fotoğrafları beğebeğenmenize sevindim. Dazer için değişik söylentiler var. Ben şahsen cihazı çıkarana kadar durup köpekten kurtulmanın daha kolay olduğunu düşünüyorum.
Sil