01 Temmuz 2011 Cuma
Artık yeniden yola çıkacaktık. Bir yandan yolda olmayı özledim, diğer yandan da her pedalda sona yaklaştığım için üzülüyorum. Sabah kahvaltımızı yaptıktan sonra eşyalarımızı ve çadırlarımızı toplayıp 07:30 da yola çıktık.
Zerrini arayıp hareket ettiğimizi haber verdim. Mersine 37 km mesafedeyiz yaklaşık 2 saat sonra Mersindeyiz dedim. Bu mesafeyi daha çabukta alabiliriz ama bu günkü yol kısa ve düz olduğundan fazla kasmaya gerek yok diye düşünüyorum.
Bu günkü yol haritamız.
Ben böyle düşünürken Erdemliden çıktıktan sonra tempomuz yine yükseldi. Bir ara baktığımda ortalama hızımız 25,5 km idi.
Bu bölgede sahilde çok çirkin yapılaşma var. İstanbullulara burayı anlatmak için Kumburgazı örnek gösterebilirim. Denizin hemen kıyısına yapılan kale gibi apartmanlar denizle aranızda beton bir duvar oluşturuyor. Bu gördüğünüz binaların girişinde tatil köyü yazıyordu. Bu binalarda yaşayanların tamamı deniz kenarına inse bırakın yatıp güneşlenmeyi ayakta duracak yer bulamazsınız. Her konuda ABD yi taklit etmeyi pek sevmişizdir ama bu konuda Miami ve Floridadaki sahillerin tamamen halka bırakılıp sahilin hemen arkasındaki yoldan sonra binaların olduğu yapılaşma modelini örnek almamışız.
Mersin tabelasına geldiğimizde polis memuru dostumuz Levent’i arayıp yerimizi bildirdim. Bizi karşılamaya oda gelecekti. Hızlı gelmişsiniz Zerrin 09:30 da geleceğinizi söylemişti, ben yola çıkıyorum dedi. Bu arada Ahmet Salih Özenirde dün olduğu gibi bizi bu günde arayıp bilgi aldı.
Bu noktadan itibaren sazdan sepet, ekmeklik gibi ev eşyalarının yapılıp satıldığı pek çok tezgah yol kenarına sıralanmış durumda. Tezgahların uzunluğu 1 km den fazla.
Bir süre sonra motosikletli bir polis yolumuzu kesti. Böylece günlerdir telefonla görüştüğümüz Levet ile tanışmış olduk. Bize çok hızlı olduğumuzu söyledi. Güya bu gün yavaş gidecektik. Levent önde biz arkada yola devam ettik.
Levent yolumuzun üzerindeki antik kent Pompeipolise götürdü. Burası tarih kitaplarında da yer alıyormuş.
Leventle gelirken yolda bizi bekleyip katılan genç kardeşimiz Çağlayan.
Pompeipolisten ayrılıp diğer arkadaşlarla buluşacağımız deniz kenarındaki bir kafeye gittik.
Çaylarımızı içip sohbet ettikten sonra hep birlikte yola koyulduk. Mersin sahilinde bisiklet yolunda pedal çevirdik.
Sahilde sergilene Kıbrıs çıkartmasında ele geçirilen Rum Karakol gemisi.
Gemiye daha sonra Şehit Teğmen Taner Gönyelinin ismi verilmiş.
Savaş uçağı.
Erdemliye geldiğimizde bizleri arayarak her türlü yardıma hazır olduğunu söyleyen Sedat Bey’in çalıştığı Salcano bayisi Antmen Bisiklete gittik. Burada biz kahve içip bir yandan sohbet edip diğer yandan mağazadaki ürünleri incelerken Sedat Bey bisikletlerimize bakım yaptı. Bisikletimin zincirini İstanbul dan beri yağlamamıştım. sEDAT Bey sağ olsun bisikletimin zincir, ruble ve aynasını mazotla temizleyip yağladı. Ön attırıcı 1 e geçerken bazen gecikme yapıyordu vites ayarlarını yaptı ve üstüne üstlük yıkadı.
Burada Sedat Beye, Barış Beye, Levent Beye ve Zerrine veda edip Çağlayanın yol göstericiliği ile Adana yoluna çıktık.
Çağlayana veda ettikten sonra sevgili Cihan ile yine baş başa kaldık. Mersinden çıkarken etraf antrepo doluydu. Buralara gelen kamyon ve tırlardan dolayı yolun bir kısmı bozuktu ama bunun dışında düz, geniş emniyet şeritli rahat bir yolda pedal çevirerek Tarsus’a geldik.
Mersinde dostlarımızla gezerken 18,5 km ye düşen ortalamamız Mesinden beri hızlı gelmemize rağmen pek yükselmedi. Normalde Tarsusun yanından geçip yola devam edecektik ama yol kenarında bir parkta Küçük bir gemi görünce Cihan’a gel gidip bakalım dedim. Cihan bu Nusret mayın gemisi dedi.
Nusret mayın gemisi zamanında emekliye ayrıldıktan sonra satılmış. Alan gemiyi ortasından kestirip ek yaptırarak büyütmüş. Yük taşımakta kullanmış. Bir gün gemi Mersin limanında aşırı yükten batmış. 10 yıl denizin altında kaldıktan sonra jilet yapılmak üzere hurdaya satılmak için çıkarılmış. Buda bizim tarihimize ne kadar sahip çıktığımızın bir örneği. Tarsus Belediye başkanının girişimleri sonucu Tarsusa getirilip orijinal ölçülerine küçültülüp bakımı yapılmış ve boyanmış. Sonrada bu parkta sergilenmeye başlanmış. Üstelik ücretsiz. Bu parkta birde temsili Çanakkale şehitliği yapılmış.
Nusreti birde yakından görmeye ne dersiniz?
Geminin makinalı tüfeği.
Parkta yer alan ölümü hatırlamak adlı uzun şiir.
Tarsus Belediyesine tarihimize ve tarihi değerlerimize sahip çıktığı için teşekkür ediyor,muhteşem yüzyıl dizisi başlarken ecdadımıza küfrediliyor deyip ortalığı ayağa kaldıran ama buna karşın tarihin akışını değiştiren bir gemiye bile sahip çıkamayanları ise kınıyorum.
Parktan çıkarken öğle yemeğini burada yemeye karar verip Tarsusun içine yöneldik. Yolda bir park görevlisine esnaf lokantası sorduk bize Kent Lokantasını tavsiye etti. Lokantayı bulduk. Temiz ve ferah bir yer. Yemekler lezzetli. Ben paça çorbası içtim 6,5 TL. Kağıt kebap yedim 6,5 TL 13 TL yi bayıldım ama lezzetine diyecek laf yok. Cihan kuru fasulye yedi ve 5 TL ödedi. Cihan daha sonra fasulye çok lezzetşiydi dönüşte de Kente lokantasında yemek yiyeceğim dedi. Hala merak ediyorum acaba bu isteğini dönüşte gerçekleştirebildi mi? Yemekten sonra tabelasını gördüğümüz antik kente gittik. Zaten yolumuzun üzerindeydi.
Boşuna “Çarşı Her Yerde” demiyoruz. İnanmayan görsün.
Tarsusta pek çok eski eser görebilirsiniz. Her biri oldukça iyi korunmuş.
Tarsustan çıkıp yeniden Adana yoluna ulaştık.
Bundan sonra düz yolda 28-32 km arası bir süratte yol aldık. Hava sıcak ama nem olmadığından bizi hiç etkilemiyor. Bu durum Antalyaya gelirken 48 derece sıcakta da böyleydi bu gün 44 derece sıcakta da böyle. Yolda bir ara benzin istasyonuna girdik. Cihan ihtiyaç molası verirken bende gölgede bekliyordum. Karşımdaki lokantadan “Hello come, comeé diye bağırdı birileri. Ben Türk’üm deyince “Olsun kurban gel hele” diye ısrarla çağırdılar. Bana ısrarla çay teklif ettiler teşekkür edip kabul etmedim. Beni turist sanmışlar. Bu benzetme ile yol boyunca çok sık karşılaştım. Bana formana veya bisikletine Türk bayrağı tak hiç Türk’e benzemiyorsun dediler. Kısa bir sohbetin ardından bu sıcak insanlarla vedalaşıp ayrıldık.
Adana’ya ulaştık. Bu günkü yolumuz bitmek üzere.
Adana’ya girdiğimizde burada konaklamamız için yardımcı olacak olan Hanefi’yi aradım. Hanefi’yi henüz tanımıyoruz. Ahmet Salih Özenir telefonunu verip aramamızı söylemişti. Dün Ahmet Salih arayıp Hanefi’yi aradınız mı diye sordu. Yarın yoldan ararım deyince isterseniz ben arayıp anımsatayım dedi ve az sonra Hanefi ile görüştüğünü bizi beklediğini söyledi.
Hanefi’ye bulunduğumuz yeri dilim döndüğünce anlattım ama ne anlatma. Karşımızda cami yar, sağımızda baklavacı. Dört yol ağzındayız. Alt geçitten geçtiniz mi sorusuna alt geçidin üstündeyiz diye yanıt verdim. Hanefi beklememizi söyleyince kavşakta beklemeye başladık.
Uzun bir bekleyişin ardından Cihan neden güneşin altında bekliyoruz deyip kaldırıma gölgeye gidince bende peşinden gittim. Sahi neden güneşin altında bekliyordum? Bazen insan karar verme yeteneğini kaybedebiliyor. Burada hem gölgedeydik hem de araç trafiği olmadığından güvendeydik. Arkamızdaki baklavacı aynı zamanda dondurma da satıyordu. Onun önünde bir adam tezgahta har sabunu satıyordu. Har sabunu Hataya özgü. Zeytinyağı ve defne yapraklarından yapıldığından saçta kepeklenme yapmıyormuş. Kokusu da mis gibi.
Uzun bir bekleyişin ardından Hanefi arayıp nerede olduğumuzu sordu. Yerimizi yeniden tarif etmeye çalıştım. Onun caminin kapısı karşısında olduğunu öğrenince biz oraya gelelim dedim. Cami zaten olduğumuz yerden görünüyor. Yolda bir gence caminin kapısını sorduğumda hangi kapısı caminin 4 kapısı var dedi. Yoldan devam edip camiye geldiğimizde yol kenarında 2 bisikletlinin el salladığını gördük.
Böylece Hanefi ve İzzetle buluşup tanışmış olduk.
Hanefi bizi arkadaşı Haydar’ın evine götürdü. Bu geceyi Diş Hekimliği Fakültesinde öğrenci olan Haydar’ın evinde geçireceğiz. Biz duş alıp üstümüzü değiştirirken bizden ayrılan İzzet biraz sonra arabasını alıp geldi. Hanefi ve İzzet gelin dışarı çıkıp hem biraz gezelim hem de bir şeyler yiyelim dediler. Önce kebapçı Hasan Usta’ya gittik.
Masa donandı. Kebap harikaydı.
İsterseniz kimin kim olduğunu sizlere tanıtayım. Soldan sağa Hanefi, Haydar ve İzzet. Bizi zaten yeterince tanıdınız.
Daha önce bir vesile ile telefonda tanıştığım Bisiklet Forumda Sadana rumuzu ile yazan sevgili Ali Işın’ı aradım, az sonra sağ olsun bizlerle tanışmaya geldi.
Sohbetin ardından Ali izin isteyip ayrıldı. İzzet bizi araba ile Adana gezisine çıkardı. Baraja gittik, burası Adanalıların çok rağbet ettikleri yer. Hafta arası olmasına rağmen işten çıkan kendisini buraya atmış.
Yol kenarındaki piknik masaları barajdaki su seviyesi yükselince suların içinde kalmış ve insanlar burada keyif yapıyorlar. Yarasın arkadaşlar.
Ağaçlar suyun içinde.
Sevgi adası. Sevgi ve hoş görüye en fazla ihticacımızın olduğu bu günlerde ne kadar güzel isim.
Baraj gölü kenarında arkadaşlarımız bize bu yöreye özgü bir tatlı olan bici bici yedirmeyi ihmal etmediler.
Karşıda havai fişek gösterisi var.
Türkiyenin en uzun köprüsü üzerindeyiz.
Adanaya ulaşmamızdan itibaren insanların bizlere karşı yaklaşımları değişti. Burada insanlar daha sıcak kanlı ve daha yardım severler. Her fırsatta sizinle iletişime geçmeye çalışıyorlar. Adanada gördüğüm olumsuzluk trafikle ilgili. Burada şoförlerin hepsi Formüla pilotu. Çok hızlı araç kullanıyorlar. Bir ara köprü üzerinde 3 şeritli yolda 3 araç yan yana aynı yönde gidiyordu ve bu arada karşıdan gelende vardı. Adana girişinde bir tamircinin önünde önden çarpmış bir sürü araba vardı. Adanalıların bu kadar kötü şoför olduğunu bilseydim o görüntünün fotoğrafını çekerdim. Gezinin ardından eve gittik. Hataylı olan Haydar Cihan’a İskenderundan Hataya Arsuz üzerinden gitmemizi önerdi ve rotayı tarif etti. Bu yol yeni yapılmış ve denizin kenarından geçiyormuş. Haydar yol üzerinde görmemiz gereken yerleri nerede ne yiyeceğimize kadar tarif etti, not aldırdı. Bende bu arada telefonum ile internete bağlandım. İzzet ve Hanefi gittikten sonra yattık. Sabah Hanefi 07:00 de gelecek ve kahvaltının ardından yola çıkacağız.
Sizlere birazda Mersin il sınırlarına girdiğimiz andan Hatay’a ulaşana kadar bizleri kontrol ve koruma altına alan Ahmet Salih Özenir ve Adanadaki arkadaşlarımızdan söz etmek istiyorum.
Ahmet Bey Mersinde olmamasına rağmen bize Hataya kadar kimlerle temasa geçmemiz gerekiyorsa telefonlarını verdi. Ayrıca o arkadaşları da arayıp bilgilendirdi ve bizimle temasa geçmelerini sağladı. Mersinde çok seviliyor ve bisikletin sevdirilmesinde önemli rolü olduğu söyleniyor. Benim gördüğüm kadarı ile gerçek bir lider. Bölgede çok etkili küçük hesaplar peşinde koşmayan, ayrımcılık yapmayan gerçek bir dost.
Levent Bey ve Antmen Bisikletin sahibi Barış Bey ile bisikletlerimizin bakımına ciddi emek harcayan Sedat Bey de ellerindeki tüm olanakları bisikletçiler için seferber eden insanlar. İzzet Çukurova Üniversitesinde teknik eleman olarak çalışıyor. İnsan canlısı sevecen, sıcak kanlı bir insan. Haydar sessiz, sakin güler yüzlü bir arkadaş. Böbrek taşı nedeni ile birkaç gün önce sonda takılmış ve sonda kendisini çok rahatsız etmesine rağmen yinede bizlerden güler yüzünü esirgemeyip bizlerle gezmeye çıktı. Özverisi ve misafirperverliği için kendisine çok teşekkür ediyoruz. Hanefi için ayrı bir paragraf açmak lazım. İnsan ilişkileri oldukça güçlü. Çok cana yakın ve yardım sever. Bir İspanyol gazetecinin bisikleti çalınınca 2. Bisikletini ona turuna devam edebilmesi için hediye edecek kadar özverili. Kebapçıda arka masaya gelen bir anne kızın yanına gidip bir süre sohbet etti. Bu aile iile Bursa’ya gittiğinde tesadüfen tanışmış. Üniversiteye hazırlanan kıza Adana’yı tercih etme özellikle de benim okuduğum Su Ürünlerini düşünme bile demiş. Su ürünlerinde bir kadının çalışma ve iş bulma şansı yok diyor. Nedenini de balık çiftlikleri tenha yerlerde diye açıklıyor. Kız ertesi yıl Hanefi’yi arayıp Adana’ya Su Ürünlerine okumaya geleceğini söylemiş. Erzurum’dan Kaçkara gideceğimi söyleyince Erzurum’a giderken haber ver orada da arkadaşlar var dedi. Olmasa şaşardım zaten. Hanefi’nin okulda hocasının sorduğu dünyanın en hızlı hayvanı nedir sorusunun yanıtı gecenin esprisiydi. Adana’ya yolunuz düşerse bu renkli arkadaş ile mutlaka tanışmanızı öneririm.
Kat ettiğimiz mesafe: 117,9 km.
Ortalama hızım: 20,7 km. Mersinden çıkarken 18,5 km olan ortalama hızı ancak bu kadar yükseltebilmişim.
Bu günkü pedal çevirme sürem: 5 saat 41 dakika.
Cihan abi ve Mustafa abi ye öncelikle sonsuz teşekkürler.Bisiklet sevgisini her yerde göstermek ve yaşatma adına büyük emeğinden dolayı herkes adına biz teşekkür ederiz.Bizi aradığınız ve azda olsa bir şeyler paylaşma fırsatı verdiğiniz içinde ayrıca biz size çok teşekkür ederiz..
YanıtlaSilKusura bakmayın kısıtlı bir zamandı , umarım daha geniş bir zamanda daha fazla paylaşmak dileğiyle..Yolunuz açık olsun.Sağlıklı bir yaşam diliyorum.Selamlar ve saygılar..Ali IŞIN (SADANA)