23 Mayıs 2015 Cumartesi
28 Mayısta başlayacak 1. Burhaniye Bisiklet Festivaline bisikletim ile gidip gelmeye karar verdim. Bu kararı almamadaki etkenler Marmara denizinin bisikletimle gitmediğim kıyılarını geçip denizi çepeçevre dolaşmış olmak, Çanakkaleden ileriye Ege denizinde pedal çevirmediğim yerlerde pedal çevirmek ve ve en önemlisi de otobüse alacaklar mı stresini yaşamamaktı.
Kendime bir rota belirleyip her zaman olduğu gibi planlamamı yaptıktan sonra gidiş için İstanbuldan Güzelyalı (Bursa) ya, dönüş için Bandırmadan İstanbula feribot biletlerimi aldım.
Cumartesi sabahı sabah 06:00 da kalkıp giyindikten sonra bisikletimi ve eşyalarımı aşağıya indirdim ve yüklemeyi yaptıktan sonra evime 5 km uzaklıktaki Yenikapı feribot iskelesine gittim. Erken gelmiştim ama her zaman ne olur ne olmaz diye erken yola çıkarım.
Güzelyalıya geçtiğimde sevgili Çağlar her zaman olduğu gibi gemiye gelerek beni karşıladı. Mudanyada börekle kahvaltı yapmayı düşünüyordum ama Çağlar hemen 2 tane buraya özgü tahinli pide getirdi. Çayla beraber bunları yedim, karnım doydu. Yanıma birde zeytin paketi verip beni yolcu etti.
Umduğumdan fazla oyalanmıştım. Çağlarla vedalaşıp hemen yola koyuldum. Kısa sürede düz yolda ilerleyip Mudanyaya ulaştım.
Trilyeye giderken Mudanya çıkışında hatırı sayılır dik bir yokuş sizi bekler. Yüklü bisiklet ile bu yokuşu çıkmak daha da zorlaşır. Yokuşu çıkmaya başladığımda önümde bir bisikletli de çıkıyordu. Belli ki günlük tura çıkmıştı. Yokuşta arkadaşa yetişip geçtim. Yokuş sonunda su içmek için durduğumda arkadaş yetişti, Trilyeye gidip gelecekmiş. Devam ettim. İleride yolun solunda büyük bir çeşme vardır hafta sonları önünde araç ve bidon kuyruğu oluşur. Bu sefer önü boştu suyumu doldurdum. Trilye göründüğünde fotoğraf çekmek için durdum. Denizdeki kirliliği mendirek ucundan uzanan tabakadan görüyorsunuz.
Beni takip edenler artık tanıyorlar ama buda vefakar yol arkadaşım.
Bu limanın fotoğrafını çekmeyi çok seviyorum.
Yol kenarında açan katır tırnaklarından etrafa mis gibi kokular yayılıyor.
Aşağısı Trilye.
GPS ekranında harita skalasını büyük seçince ekrandaki harita küçük görünüyor bu durum iz dosyasını takip etmemi zorlaştırdı. Sahile indiğimde işin içinden çıkamayınca spalayı küçültüp haritayı büyüttüm ve ize doğru pedal çevirdim. İz dosyasında çizdiğim sokağın önünde kaldırım vardı devam edip daha ilerideki önü açık sokaktan sağa dönüp önümdeki yokuşu çıkmaya başladım ama ne yokuştu. Bisiklet resmen şaha kalkıyordu. Hemen seleden ayağa kalkıp ağırlığımı gidonun üzerine verdim. neredeyse gidonun üzerine oturacaktım. Yokuş gerçekten çok dikti. %15 in üzerinde olduğunu tahmin ediyorum. Yolun arnavut kaldırımı olması işi daha da zorlaştırıyordu. Arkamda bir bisikletli daha çıkıyordu. Yokuşun sonuna yaklaştığımda arka dişlide 1 hakkım daha olduğunu fark ettim ama iş işten geçmişti. yokuşu bu şekilde 2. dişlide tamamladım. Trilyenin tepesindeki Çamlı Bahçenin yanına çıkmıştım. Buradan bir alttaki sokağa geçip GPS deki izi takip etmeye başladım. Yol az sonra toprak yola dönüştü.
Artık zeytin bahçelerinin arasındayım. Bahçelerden traktör sesleri geliyor. Kimi bahçesini çapalıyor, kimi ilaçlıyor. Nadiren yanımdan geçen traktör sürücüleri ile selamlaşıyorum. Onlarda burada bir bisikletli gördükleri için şaşkın görünüyorlar. Buraya ilk fırsatta gelip infrared fotoğraf çalışması yapmaya karar verdim. Güzel kareler yakalayacağıma inanıyorum.
Ardından zeytin bahçeleri bitti, çam ormanı başladı. Harika bir ortam iyi ki buradan gelmişim. Trafik yok, hava temiz, kuş sesleri, çam kokuları arasında yola devam ediyorum.
Daha sonra çam ormanı da bitti. Düz toprak yolda tarlaların arasındayım artık.
4 km sonra bu güzel yol bitti Mudanya Yeni Karaağaç yoluna çıktım.
Deniz seviyesindeki bu düz yolda pedal çevirmeye devam ettim. Kara yoluna çıkmama rağmen araç trafiği az olduğu için sorun yaşamıyorum yalnız yaz mevsiminde hafta sonları durum değişebilir. Yol Çapraz çayına kadar gittikten sonra Karacabeye doğru yöneldi. Yaklaşık 10 km kadar Karacabeye dogru gittikten sonra önce Nilüfer çayının üzerinden ardından da Çapraz çayın üzerinden geçip Karacabey kavşağına geldim. Buradan sağa Boğaz yönüne dönüp 10 km yi gerisin geriye pedallamaya başladım ama şimdiye kadar rüzgarı arkadan alıyormuşum, rüzgar karşıdan gelmeye başladığından işler değişti, yol zorlaştı. Boğaz köye geldim.
Direk üstündeki leylek yuvalarını en son Gürcistandan Ermenistana giderken görmüştüm.
Yolda bir çeşme başında panelvanın yanında oturan adam seslenip çağırdı. Yorulmuşsundur çeşmenin soğuk suyundan iç serinle dedi. İçecek olsam durup içerdim diyemedim tabi. Bende çöktüm yanına. Adatepeye gittiğimi orada kalacağımı söyledim. Kurşunluya git orası daha güzel dedi. Gideceğim yol toprakmış ve yokuşmuş ama bozuk değilmiş araba gidiyor sende gidersin dedi bir yandan önündeki bozuk paraları sayarken. Ne iş yapıyorsun dedim. Ekmek dağıtıyormuş. Yolda Eğerceden itibaren yerleşim yerlerinde sanıyorum imar yasağı var. Genellikle prefabrik yapılar, konteynerlar içinde ikamet ediliyor. Var olan yapılarda tek katlı ve derme çatma. Boğazdan itibaren uzun kumsallarda vatandaşlar şimdiden çadırlarını kurmaya başlamışlar. Her çadır yanına sahra tuvaleti yapmış. Elektrik ve su yok. Bir vatandaş enerji üretmek için çadırının yanına güneş paneli kurmuştu. Adatepe girişindeki ilk fırında çalışıyorum dedi. İlk gün konaklamayı düşündüğüm Adatepeye geldim. Güzelyalıdan buraya 80 km pedal çevirdim. Planlarıma göre burada konaklamam gerekiyor. Ortam da konaklamaya çok müsait ama saat henüz 16:00 erken olduğunu düşünüp hiç olmazsa Kurşunluya kadar gitmek istiyorum. BİM markete gidip ekmek ve barbunya konserve aldım. Kasada görevli kız sizin bisikletinizin yanındaki bisiklet benim bende onunla sizin gibi tur yapabilir miyim diye sordu. Yapabilirsin dedim. Kurşunlu buraya 10 km uzaktaymış ama yol hem toprak hemde çok yokuş çıkamazsın geri dön dedi. Gülüp çıktım. Karşıdaki parkta bir kamelyanın altına oturup öğle yemeğimi yedim. Çağların ikramı tahinli pideler beni buraya kadar tok tutmuştu.
Adatepe oldukça gelişmiş pansiyonların, banka atm lerinin, otobüs yazıhanelerinin hatta Migros Jet mağazasının da olduğu görülüyor. Burada bir kampingde var. Yazın çok kalabalık olduğunu düşünüyorum. Buraya bahar turlarından birisi yapılabilir.
Yemeğin ardından zaman kaybetmeden yola çıktım. Adatepe çıkışında bir bisikletliye daha yolu sorduğumda gidemezsin geri dön hem çok yokuş hem toprak dedi. İçimden sen benim geçtiğim yolları bir bilsen böyle konuşmazsın dedim. Adatepe çıkışında Kurşunlu 10 km yazıyordu ve hemen yokuş başladı. Yokuşu çıkıp indim ve yeniden deniz kenarında pedal çevirmeye başladım. Gözümde km sayacında. Küçük, renksiz, silik bir yerleşim yerine geldim ve buranın ardından yol dendiği gibi toprağa döndü ve yokuş başladı. Kendi kendime 1-5-2 km kaldı. Bunun inişi de olduğuna göre yokuş fazla olamaz diye düşündüm. Katır tırnakları burada da her yeri kaplamıştı. Renkleri ile gözüme, kokuları ile burnuma hitap ediyorlardı.
Katır tırnaklarının arasındaki çeşmede su kabımı doldurmak için mola verdim. Adatepeden beri 10 kmnin üstünde pedal çevirdiğim halde Kurşunluya hala gelemedim. Acaba kurşunlu geride mi kaldı kaygısı ile haritayı küçültüp daha geniş alana baktığımda az önce geçerken beğenmediğim yerin Kurşunlu olduğunu gördüm. Artık tek seçeneğim haritada ileride görünen Sahilönü veya daha ilerideki Dutlimanına gitmek. Karanlık dağlara girmişim farkında olmadan.
Aklıma bu yolun görüntülerini kaydetmek geldi ve kameramı çantamdan çıkarup kaskıma monte ettim.
https://www.youtube.com/watch?v=SOyGXQXwi8c
https://www.youtube.com/watch?v=bs7YMNao7eM
Yol denizin kenarından ama yüksekten geçiyor. Aşağıdaki kumsalda karaya oturmuş bir gemi kalıntısı görünüyor.
Katır tırnaklarının arasında bir inip bir çıkarak ilerliyorum.
https://www.youtube.com/watch?v=_Mm0B_jsX3E
Solumdaki tepeden akan su yolu yatak olarak kullanıp denize akıyordu. Bu küçük su yatağını kolayca geçtim.
https://www.youtube.com/watch?v=T56EYxTMhM8
Yol yol bir inip bir çıkaeak devam ediyor ama görünürde bir yerleşim yok.
Buruna yaklaştım. Arkasında Sahilönünün olduğunu tahmin ediyorum. Gerçi durumdan şikayetçi değilim. Trafik yok, hava temiz, güneş parlıyor, yiyeceğim ve suyumda var. Tek sorun Karanlığa kalırsam çadır kuracak düzlük olmaması.
https://www.youtube.com/watch?v=GEscA8kOIPQ
Açık araziden Karanlık dağ milli parkının ormanlık alanına girdim. Burada pedal çevirmek müthiş bir keyif. Yol boyunca çok sayıda çeşme var. Yanınıza tedek su almanıza gerek yok.
https://www.youtube.com/watch?v=CYbooKyxe0U
Yol yeniden orman içinde gitmeye başladı.
Bir süre sonra yol aşağı inmeye başladı ve Sahilönüne geldim. Köy meydanındaki kahveye girip çay iççerken sahilde bir liman olduğunu gördüm. Aşağı inip baktığımda limanın boş olduğunu kullanılmadığını görüp buarada konaklamaya karar verdim. Bisikletimi alıp duş almak için marketten 5 litre suda aldım ve Limana inip çadırımı kurdum.
Yanıma köyün gençleri gelip nereden gelip nereye gittiğimi sordular. O dağı aşıp geldiğimi öğrenince şaşırdılar, bu kadar yükle o yolu nasıl aştın o dağlarda domuz var korkmadın mı diye sordular. Toprak yol nerede bitiyor diye sordum köy çıkışında asfalt yol başlıyormuş ve yokuş varmış. Bir tanesi çok dik ama kısa sonra Bandırmaya kadar sürekli iniş dedi. Denize girip üzerimdeki toz ve çamurdan arındıktan sonra suyun bir kısmı ile duş aldım. Hazır çorba ve makarna ile akşam yemeğimi yedim. Güneş batıyordu.
Köy meydanında sünnet düğünü var, köylüyü yemeğe davet ettiler. O sırada ben makarnamı kaynattığımdan gidip bir daha yemek yemedim. Yorulmuştum, çadırıma girip yattım ama düğünden gelen müzik sesinden uyuyamadım. Saat 24:00 te müzik sustu ardından dalmışım. Bu gün için 80 km hedeflemiştim 112 km geldim. Genç arkadaşların söylediklerine göre Bandırmaya 18 km uzaktaymışım. Hedefe erken varacağım ortaya çıktı. Meteoroloji Çarşambadan itibaren yağmur gösteriyor, yağmurda bisiklet sürmeyi sevmediğimden erken gitmek işime geliyor.
Bu günkü yol haritam:
GPS verilerine göre 2436 metre yükseldiğim bilgisi görünüyor ama bence bunda bir yanlışlık var.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder