26 Haziran 2011 Pazar
Çadırda mat üstünde yatmak yatakta yatmaya benzemiyor. Sık, sık uyanıp tekrar dalıyorum. Buna rahatsızlığın yanına kampın hemen yanından geçen yolun gürültüsü de neden oluyor. Bütün bu olumsuzluklara birde sabah hava aydınlanmadan ötmeye başlayan horozda katılıyor. Ama ne ötme sesi çatlayıp kısılana kadar asılıyor mübarek. Daha sonra soluklanıp yeniden başlıyor. Çenen tutulsun diyorum homurdanarak. Horozun verdiği resitalle sabahı ettik, hava aydınlandı. Horoz hala ötüyor ve bu kez horoza çığlık atan başka bir kuş daha katıldı. Müşterilerin köpekleri dururlar mı? Onlarda kendi aralarında gevezeliğe başladılar. Hayvan milletinde uyuyana hiç saygı yok. Hoş insanda var mı ki?
Artık mat üstünde dönmenin bir anlamı kalmadı, çaresiz kalktım. Çığlık atan bu tavus kuşuymuş.
Dün geç gelip denizdi, duştu, yemekti derken hava karardığından kamptan görüntü alamamıştım. Perle kamping böyle bir yer.
Yol haritamız.
Toplanıp yola çıktık. Bu gün canım hiç pedal çevirmek istemiyor. Yoldaki asfalta yapışan mıcırlar bisikletimin tekeri üzerinden geçtirçe popoma adeta çivilerin batmasına neden oluyor. Pedalları kerhen çeviriyorum. Yol düz olmasına rağmen hızımız 15-16 km kadar. Bunun nedeni karşıdan esen hafif rüzgarın yanında birkaç gündür bana uzaktan sürekli pompalanan bu günkü rotanın zorluğu şartlanması da olabilir. Cihanda aynı durumdaki bu gün Pazar, insanlar tatil yaparken bizim pedal çevirmemiz adalet değil diyor. Geri dönelim diyorum ama bu mümkün değil elbette. Bu hızla etabı tamamlamamız mümkün değil herhalde mecburen yolda bir yerlerde konaklayacağız. Hava bulutlu.
Yol için felaket tellalı sevgili dostum emin Gazipaşaya kadar düz demişti.
Çok düşük tempoda Gazipaşaya geldik.
Gazipaşa ya girip peynir, ekmek ve domates aldıktan sonra manavların arasında bulduğumuz çaycının masasında kahvaltımızı yaptık. Çay ocağını bir kadın işletiyordu. Güler yüzlü kadın bize bıçak verip yardımcı oldu.
Kahvaltımızı yaparken çay içmeye gelenlerin ilgili sorularını yanıtladık. Cihan yol hakkında bilgi aldı ama haberler pek iç açıcı değildi. Yeniden yola çıkıp Gazipaşa’nın içinde sürdük bisikletlerimizi.
Anayola çıkıp Anamur’a doğru yöneldik. İleride bir benzinciye girdim. Çıktığımda Cihan yoktu. Cihan herhalde geçti diye düşünüp devam ettim. Az sonra sözü edilen yol yapım çalışmaları ve yokuş başladı. Yokuşla birlikte kendime geldim ve normal tempoma kavuştum. Az önce düz yolda 15-16 km hızla giderken şimdi yokuş yukarı 17 km hız yapıyordum. Yokuşun sonuna doğru Gazipaşaya bir kez de yukarıdan bakmak için durdum.
Deniz ayağımızın altında.
Zeytinada çok şirin bir yer. Çam ağaçlarının arasındaki deniz manzaralı sağlık ocağına bayıldım. Günlerden Pazar olmasa tansiyonum düştü diye içeri girebilirdim.
Yolda bir çeşmenin başında durdum. Bir adam muz satıyordu. Beni yabancı zannetti, yarım İngilizcesi ile bana muz satmaya çalışıyor. Türküm dememe rağmen adam kendisini öylesine kaptırmış ki hala İngilizce parçalama gayreti içinde. Adama benden önce bir bisikletli geçti mi diye sordum. 07:00 den beri buradayım ilk geçen bisikletli sensin dedi. Az sonra motosikletli bir gurup geldi onlara da bisikletli birisini görüp görmediklerini sordum görmedik dediler. Acaba Cihan lastik problemi nedeniyle yola devam edemedi mi? Telefonumu açtım ama şebeke yok. Mecburen devam ettim. Yokuşun sonunda Esentepe diye bir kebapçıda durup Cihan’ı beklemeye karar verdim.
Esentepe hakikaten çok esiyor. Terli olduğumdan üşütmemek için tesise girip meyveli soda istedim. 1 TL ödedim. Çok pahalı. Bulutların içindeydim. Cihan’ı aradım Zeytinadada olduğunu söyledi. Böylece Cihan’ın arkada olduğunu öğrenmiş oldum.
Kendimi bir anda Karadeniz yaylalarında hissettim.
Tesis sahibi bana çay ısmarladı. Tesisin yavru köpeği.
Cihan yolda araba ile giden bir gurubun kendisine çay ısmarlamak istemesi sonucu çay molası vermiş. Sen benzinciden çıktığında ben yandaki lastikçideydim, seni gördüm dedi. Birlikte yeniden yola koyulduk. Buradan sonra güzel bir iniş yapıp Yakacık’a geldik.
Yakacık’ın yukarıdan görünüşü.
Buraya kadar yokuş ve yol yapım çalışması bizi fazla etkilemedi ama Gazipaşayı 50 km geçtikten sonra asıl yol çalışması ile karşılaştık. Önce yeni dökülüp sıkıştırılan toprak yolda inmeye başladık. Bisikleti zorlukta ayakta tutabiliyordum. Çok yavaş ve dikkatle sürüyordum. Sonrasında 3 km lik toprağın üzerine yeni katran dökülmüş yola geldik.
Zifte bulaşmadan kenardan yavaş, yavaş inmeye başladım. Sonrasında ziftlenmemiş yer kalmadı ve ziftin üzerinde tırmandım. Sonunda kabus bitmişti. Daha sonra Cihan spd yüzünden burada çok zorlandığını söyledi.
İşte geldiğimiz yol.
Bir süre sonra bu tür bir yolla yeniden karşılaştık ama bu yol daha kısaydı. Bunun devamında yeniden yeni yapılmış toprak bir yola geldik. Hızlı geçen bazı şoförler yüzünden göz gözü görmüyor, nefes almak imkansızlaşıyordu. Toz yutmamak için havayı önce üflüyor, sonra nefes alıyordum sanki bir işe yarayacakmış gibi. Sonunda kabus bitti.
Demirören çok güzel bir yer.
Demirörende sabahtan kalan yiyecekler ile yemek molası verdik. Cihan’ın katran bulaşmış ayaklarını görüyorsunuz. Benim durumum nispeten daha iyi.
Ve Tenziledeyiz.
Tenzileden sonra yeniden tozlu topraklı bir yoldan tırmandık.
Bu durum Anamurun girişine kadar böyle sürdü. Bir ara düzelen yol yokuş aşağı inerken aniden mıcırlı bir yola dönüştü. Önümde giden motorun yavaşlamasından şüphelenip yavaşlayınca olası bir kazadan kurtuldum.
Anamur girişinde fotoğraf için durduğumda “Hello” diye seslenerek 2 çocuk geldi. Kendileri ile bir süre konuştuktan sonra yola devam ettim. Çocuklardan birisi benimle yarışmaya başladı ama bende yarışacak ne güç vardı nede keyif. Bir an önce bir yer bulup duş almak istiyordum.
Muzun başkentindeyiz ama muz İstanbuldan pahalı.
Anamurda bir benzincide Cihan ile buluşup soda içip dondurma yedikten sonra Pulcu orman kampında kalmak için yola çıktık. Anamurun çıkışındaki Mamure Kalesi önündeyiz. Burada 2 kamping var ama orman kampında kalmak konusunda şartlanmış durumdayım.
Pulcu kampinge geldiğimizde çadır fiyatının 22 TL olduğunu öğrendik. Çok yapmayın dediysekte dinletemedik. Çaresiz daha önce beğenmediğim kampinglere fiyat sormak için dönerken Cihan yol kenarındaki bir pansiyona fiyat sordu kişi başı 10 TL dediler. Hemen daldık. Odada duş ve tuvalette var. Kahvaltı dahil 15 TL lik fiyata anlaştık. İçeride 1 tane çift kişilik yatak, bir tanede ranza var. Cihan jest yapıp yatağı bana verdi.
Yerleştikten sonra hemen yolun karşısındaki denize koştuk.
Akşam yemeğinde 12,5 TL ye anlaştığımız balıklarımıza yumulduk.
Bu gün 120,4 km pedal çevirmişiz.
Ortalama hızım: 16,2 km.
Max. Hızım: 66,2 km
Pedal çevirme sürem: 7 saat 25 dakika.
Yemekten sonra Emin ile görüşüp Anamur’a ulaştığımızı söyledim. Bizi kutladı ve “Çok sevinmeyin yarın 40 km düz yolda pedal çevirdikten sonra karşınıza çıkacak arabaların bile çıkarken zorlandığı duvar gibi bir yokuşa tırmanmaya çalışacaksınız, yokuşu çıkabilirsen tepeden beni ara” deyip tüm keyfimizi kaçırdı.
Günün yorgunluğu ile yoldan geçen arabaların gürültüsüne aldırmadan uykuya dalmişim.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder