16 Nisan 2014 Çarşamba
Hiç niyetim yokken bu sabah sevgili Ahmet Centeliden aldığım davet neticesinde festivale katılmaya karar verdim. Hemen katılım formunu doldurdum. Festivalin web sayfasında tanıtım videosunu izlediğimde 2011 yılında Suuçtuya yaptığımız bisiklet turunda çekilmiş fotoğraflarımızı görünce çok mutlu oldum. Bu gezi bir anlamda 17 Mayısta Suuçtuya yapacağımız 2. gezinin ön keşfi olacak. Festivalle ilgili izlenimlerimi döndüğümde yine bu başlık altında paylaşacağım.
2014 MUSTAFAKEMALPAŞA DOWNHILL BİSİKLET FESTİVALİ
FESTİVAL WEB SAYFASINA buradan ulaşabilirsiniz.
21 Nisan 2014 Pazartesi
18 Nisan sabahında telefonumun alarmı ile gözlerimden uyku akar halde kalktım. Alarm çalmayıp feribotu kaçırırsam paranoyası ile doğru düzgün uyuyamadan sabah olmuştu. 18-20 Nisan tarihleri arasında yapılacak olan Mustafakemalpaşa Downhill Bisiklet Festivaline gideceğim. Eşyalarım akşamdan hazırdı. Hemen giyinip balkondan bisikletimi aldım ve yola çıktım. 15 Dakika sonra Yenikapı feribot iskelesindeydim. Geminin arka tarafında cam kenarındaki koltuğuma oturdum. Feribot halat çözüp yola çıktığında fırından aldığım bol susamlı mis gibi kokan sıcacık simidimi yemeye başladım. Gri bir sabahta İstanbul git gide bulutların arasında kayboluyordu.
Feribotta festivale giden 3 bisikletli daha vardı. Kerem, Furkan ve Cenk. Bursaya yaklaştığımızda yağmur başladı. Güzelyalı iskelesinde sevgili dostum Çağlar ile görüşüp selamlaştık. Çağlar hemen bize her zamanki konukseverliği ile çay, kuru yemiş, kestane şekeri ikramında bulundu. Burada Bursadan gelen bir arkadaşımız da bize katıldı. Bizi Mustafakemalpaşaya götürecek otobüs gelince bisikletlerimizi ve eşyalarımızı otobüse koyup hep birlikte hatıra fotoğrafı çektirdik. Çağlar dönüşümüzde de görevli olduğunu söyleyip çaya davet etti.
Otobüs 5 kişi ile yola çıktı. Fotoğrafta Furkan ve Kerem'i görüyorsunuz.
Mudanya iskelesinde de Bursa deniz otobüsü ile gelenler olduğunu haber alan şoförümüz otobüsü Mudanya iskelesine sürdü. Bir süre bekledik. Gelen olmayınca Bursaya tarlada çalışmaya gelen ABD vatandaşı bir turisti de alıp yola çıktık.
Turisti Bursa girişinde bırakıp yola devam ettik. Yolda hava açtı. 1 ay sonra yapacağımız turda karşıda görünen dağları geçerek Mustafakemalpaşaya gideceğiz. Yolculuk biraz yorucu olacak ama tepelerden çok güzel göl manzaraları göreceğimizi düşünüyorum.
Turumuzun 2. gününde konaklayacağımız Gölyazı uzaktan görünüyor.
Gölün üzerinde adalar da var.
Mustafakemalpaşaya ulaştık. Öğle yemeğimizi kendi olanaklarımızla yedikten sonra kayıtlarımızı yaptırıp belediye binası önünde toplanarak bizleri karşılayan Mustafakemalpaşalı arkadaşlarımızın öncülüğünde kısa bir şehir turu yaptık.
Saat 15:30 da Mustafakemalpaşa Belediye Başkanı sayın Sadi Kurtulan'ın açış konuşmasının ardından mehter takımı bir gösteri yaptı ve bizlere lokma ile Mustafakemalpaşa tatlısı ikramında bulunuldu.
Bu bisikleti gördüğümde bir anlam verememiştim meğer Okay Temiz vereceği konserde enstrüman olarak kullanacakmış.
Başkanın da katıldığı kısa bir şehir içi bisiklet turunun ardından isteyen araçla, isteyen bisiklet ile Tümbüldek kaplıcalarının bahçesindeki kamp alanına doğru yola çıktık. Ben 3 yıl önce de geldiğim için yolu az çok biliyordum. Önde bir motosikletli polisin eskortluğunda yola çıktık.
Yolda gurubun toplanması için verdiğimiz kısa molanın ardından hızımızı daha da arttırarak yeniden yola çıktık. Git gide hız arttı adeta yarış temposuna dönüştü. Bu arada havada iyice kararıp gör gürledi ve kısa süren sağanak yağışta başladı. Yağmurla beraber var gücümle pedallara yüklendim. Gurup dağıldı. Herkes kendisine göre belirlediği tempoda yola devam ediyordu. Yeni bir yağmura yakalanmadan kamp alanına ulaştık. Gurubun tamamı ve araçlarda geldi, eşyamı almamla dolu yağışı başladı. Kendimizi piknik masalarının üstünü örten gölgeliklerin altına atıp yağışın durmasını bekledik. Bir süre sonra yağış durdu ve Keremle yan yana çadırlarımızı kurduktan sonra çevreyi gezmeye başladık.
Dere boyunca kısa bir yürüyüş yaptık.
Kaplıcada banyo yapıp yemeğimizi yedikten sonra Kerem ve ben çadırlarımızda dinlenmeye çekildik. Uzun zamandır matta yatmadığımdan ve dışarıdan gelen gürültü nedeniyle pek uyuyamadım ama festivaller zaten uyuma yeri değil, eğlenme yeridir. Uyumak isteyen ya kuytu bir köşeye çadırını kuracak veya evinden dışarı çıkmayacak. Gece sağanak yağış yeniden başladı. Sabah kalktığımda hava açmıştı. Gece gelenlerle çadır sayısı da artmıştı.
Kahvaltıdan sonra bisikletlerimizi başlangıç noktasına götürecek araçlara yükleme işlemi başladı. Mustafayı Haziranda birlikte yaptığımız Trakya turundan beri görmüyordum. Bu arada Dinçer de Ankaradan geldi. Onunla da 2012 nin Eylülünden beri görüşmemişiz. Bana göre festivallerin en iyi yanı insanları sevdiklerine kavuşturması, yeni insanlarla tanıştırıp dostluk köprüsü kurmalarına vesile olması. Bu gün bizi ve bisikletlerimizi ayrı araçlarda Susurluk tarafından Elmagediği odun deposuna çıkarıp A kategorisinde sürüş yapacakları traktörler ile Çobandereye çıkaracaklar. B kategorisinde sürecekler ise araçların çıkardığı noktadan Suuçtuya kadar inecekler. Suuçtuda verilecek molanın ardından Tümbüldek kaplıcalarına ineceğiz. Ben bisikletim ve teknik becerim uygun değil diye düşünüp B kategorisine kaydımı yaptırmıştım ama görüyorum ki insanlar çok cesaretli kızlı erkekli pek çok kişi A kategorisine kayıt yaptırmış. Mustafa da A kategorisine kayıt yaptırmış ama bisikletinde amortisörlü maşa olmadığından o da benimle birlikte sürecek. Dinçer her zaman olduğu gibi bu seferde iddialı A kategorisine kayıt yaptırmış ve hakkını vereceğinden hiç kuşkum yok.
Mustafa bekleyelim bisikletlerimizi en son biz verelim ki yukarıda ilk biz alalım önerisi bana da mantıklı gelince beklemeye başladık ama biraz fazla beklediğimizden bütün araçlar doldu bizim gibi düşünen uyanıklar ile bir türlü toparlanamayanların bisikletleri kamp alanında kaldı.
Uzun bekleyişin ardından giden kamyonlardan birisi geri dönüp bizim bisikletleri almaya geldi. Bisikletlerimiz yükleyip minibüsle yola çıktık.
Susurluğa geldiğimizde sola dönüp köy yollarında yeşillikler arasında yükselmeye başladık. Yol Mustafa ile çok hoşumuza gitti, hemen buraya tur planları yapmaya başladık.
Çarşı her yerde olduğu gibi burada da karşıma çıktı.
Bir köyde acıkanlar için kısa bir mola verdik.
Karşıda görünen tepenin arkasına çıkacakmışız. A kategorisi de tepeden başlayacakmış.
Burası çok güzel sakin bir köy burada yaşamak isterdim.
Hava yine bulutlanmaya başladı, yağmur geliyor. Karşımızda Yelkentepe.
Yakınımızda küçük bir bakkal 2 tane kahvehane var.
Biz bakkala giderken bisikletlerimizi taşıyan kamyon park eden araçların arasından geçmeye çalışıyor.
Çok güzel bir taş ev. Yaşam dediğin şatafattan uzak böyle sade olmalı.
Buradaki köylünün geçim kaynağı hayvancılık ve ormancılıkmış.
Sonunda başlangıç noktasına geldik. Burada bisikletlerini bekleyenler dışında kimse kalmamıştı.
Bisikletlerimizi kamyondan aldık.
Buradan aşağıya doğru gideceğiz. Dün ve gece yağan yağmur ve dolu yolları çamur deryasına çevirmiş. Dağ bisikleti parkurunun çamur olmadığında zevki çıkar mı? Çıkmaz elbet. Çamurlanacaksın, kayacaksın, düşeceksin veya düşmekten son anda kurtulacaksın ki işin zevki çıksın.
Bisikletlerimizi alır almaz Mustafa ile birlikte temkinli bir şekilde inmeye başladık.
Çamurlanmak istemediğimizden yeşillikler arasında yavaş gidiyoruz. Hava yeniden açtı. Bazen kayıp düşecek gibi oluyor son anda toparlıyoruz. Bazen virajı güçlükle alıp yolda kalıyoruz. Su geçişlerinde kimi kez derinliği kestiremediğimizden ayaklarımız ıslanıyor, kimi kez işi garantiye alıp ayaklarımızı pedallardan yukarı kaldırıyoruz.
Bazen ben önden gidip Mustafanın fotoğrafını çekiyorum.
Bazen Mustafa önden gidip beni çekiyor.
Harika bir ortamda pedal çeviriyoruz.
Bazen birbirimize gaz verip limitlerimizi zorlayarak bazen de durup fotoğraf ve video çekerek gidiyoruz Mustafa ile. Aslında son guruba kalmamız ve bisikletlerimizi alınca hemen yola çıkmamız iyi de oldu. Yol boş olduğundan ne arkamızdan gelen bizden hızlı bisikletli tedirginliği var, ne de önümüzde bizden yavaşların yanından geçerken yaşanabilecek endişe. Yine de bizden önce yola çıkan bir kaç arkadaşla karşılaştık yolda. İleride su geçişinin üzerine kısa bir tahta köprü yapmışlar ve iyi de yapmışlar. Mustafa köprüden geçiyor.
Yol bazen çok çamurlu, bazen mıcırlı bir hal alıyor. En tehlikelisi de derin tekerlek izlerinden geçmeye mecbur kaldığımız anlardı.
Alabalık tesisine geldik. Burasını 3 yıl önceki turumuzdan anımsıyorum. Burada konaklamıştık. 17 Mayısta yine buraya gelip konaklayacağız ama bu sefer yüklü bisikletlerimiz ile tabi. A gurubu parkurda sürenler karşıdaki yamaçtan ineceklermiş bir süre gelmelerini bekledik.
Ama gelen olmayınca devam ettik.
Buraya kadar yavaş inmiştik ama baktım yine de çamurlanmışım bundan sonrasında bisikletimi koyverdim. Mustafa ile adrenalinin doruklarına çıkıp yarış temposunda inmeye başladık.
Yanımızda şırıl şırıl akan bir dere, kuş sesleri, temiz hava, kocaman ağaçlar arasında huzur içinde bisiklet sürüyoruz. Biz büyük şehirlerde yaşayanlar bu güzelliklere, bu sakinliğe hasretiz. Yaşamımızda hep bir koşturmaca, mücadele, sinir harbi var. Hep acelemiz var, hep bir yerlere yetişmeye çalışıyoruz ve bunları yaparken anlayışsız, hoşgörüsüz bireylere dönüşüyoruz.
Böyle güzel güzel inerken yola boydan boya çekilmiş plastik bant yolumu kesti. Kenarda bekleyen görevli buradan gideceksiniz deyip ormanın içine inen solumdaki dik patikayı gösterdi. Ben B kategorisiyim biz de mi buradan gideceğiz dedim evet herkes buradan gidecek dedi görevli. İyi de ben hiç böyle bir şeye hazırlıklı değilim ki ne güzel gidiyorduk yolda şimdi bu da nereden çıktı? Mecburen gözümü karartıp bisikletimi yavaşça frenle aşağı saldım ama çok kısa inişin sonunda ön tekerlek yere dökülmüş yapraklara saplanınca bisikletim muziplik yapıp beni sırtından attı. O savrulmayla önüme çıkan genç bir ağacın narin bedenine sarıldım, sanki birbirimizi daha önceden de tanıyormuşçasına öpüştük. Bu öylesine yumuşak gerçekleşti ki hiç birimize bir şey olmadı. Bisikletime binip yola devam ettim.
Kısa parkur yeniden yolla birleşti ve şelaleye geldik. Burada yemek molası vereceğiz. Bisikletim çamur içinde kalmış.
Bir yamaca çıkıp yemeğimizi yerken yukarıdan gelip gösteri atlayışı yapacak sporcuların parkurunda olduğumuzu aşağıdakilerin uyarısı ile anladık.
Sporcular arkamızdaki tepeden gelip bu platformdan atlayacaklar.
Ve işte Giant ekibinin yaptığı atlayış gerçekleşiyor.
Başka bir arkadaşta atlayış gerçekleştirdi.
Ama sonuç hiçte arzuladığı gibi olmadı.
Bu atlayışı Mustafanın kamerasından da izleyebilirsiniz. Atlayışı gerçekleştiren arkadaşımızı cesareti, güne kattığı renk ve heyecan nedeniyle kutluyorum.
Suuçtu şelalesi işte burası.
Suuçtuda bisiklet uçuyor.
Çamura bulanmış durumdayım.
Buradaki molanın ardından yeniden yola çıktık. Bu seferki rotamız Dümbüldek kaplıcalarındaki kamp alanımız. Ön saflarda yola çıktım. En öndeki bir gencin ardından hızla aşağı inerken arkadaş sağa saptı ve o anda parkuru belirleyen sarı yön levhasını fark ettim. Frenlere asıldım ama çok hızlıydım duramadım bisiklet kaymaya başladı. Yol kenarındaki araca çarpmamak için ayaklarımı yere koyup bisikleti bıraktım. Bisikletimi yerden alıp hemen patikaya girdim ama yolun toprak olması ve önümdeki eğim nedeniyle vitesi düşüremediğimden tekrar yola geri çıkıp bu işlemleri yaptıktan sonra patikaya girmeye karar verdim ama arkadan hızla gelen gurup yüzünden bir türlü patikadan çıkamadım. Sonunda fırsatı bulup düşündüğümü gerçekleştirip yeniden patikaya girdim. Her ne kadar Downhill dense de arada bir karşımıza çıkan tırmanışlar işe ayrı bir zevk kattı. Uzun bir aradan sonra ilk kez bisiklete binip böylesine efor sarf etmeme rağmen performansımı çok iyi buldum.
Dağ bisikletimi pek kullanmadığımdan uzun süredir bakım da yapmıyordum. Vitesler doğru dürüst çalışmıyor, en küçük dişlide zincir atıp ayna ile kadro arasına sıkışıyor. 2 kez durumu fark edip kurtarsam da 3. de kurtaramadım zincir sıkıştı. Bisikleti yatırıp biraz uğraştıktan sonra zinciri çıkardım. Bu durum en sinir olduğum durumlardan birisi hem insanın elleri yağdan kirleniyor hem de bazen zincir aradan çıkmamak için oldukça inat ediyor. Yola Mustafa ve ilk kez burada karşılaşıp tanıştığım Nedim ile devam ettim.
Hızlı bir tempoda devam edip kamp alanına ulaştık. Hemen kendimi kaplıcaya atıp temizlendim. Sonra da bisikletimi yıkadım. Denizliden gelen Barış Kurt ve kardeşi ile tanıştık.
Yemekten sonra akşam küçük folklorcuları, kılıç kalkan ekibinin gösterisini, o gün çekilen fotoğraf ve videoları, Okay temiz konserini izledik.
Okay Temiz iki bisikleti de enstrüman olarak kullanıp tını yarattı.
Konserden sonra çadırlarımıza girip yattık. Yarın festivalin son günü ve ardından evlerimize döneceğiz.
Sabah kalkıp çadırımı topladım. Kahvaltıdan sonra Mustafakemalpaşa Belediye Başkanı sayın Sadi Kurtulan ve yardımcısı kamp alanında dolaşıp tek tek herkesin hatırını sorup elini sıktı. Başkan bundan sonra buraya geleceklere arzu etmeleri halinde parkur başlangıç noktalarına çıkarmak için her türlü desteği vereceğini söyledi. Kendisine bizlere gösterdiği ilgi ve konukseverlik için çok teşekkür ediyorum.
Kamp alanında hummalı bir çalışma var. Herkes toparlanıyor.
Bir yandan da son fotoğrafları çektiriyoruz.
Murattan bindiği bisikleti isteyip bir kez daha test ettim ve ben bu bisiklete bayıldım. İnsanın altında kayıp gidiyor ama benim için bir hayalden öteye geçmeyecek. İnanıyorum ki bu bisikleti kullansam adrenalinin daha yüksek boyutlarına çıkabilirim.
Bu günkü programda yine araçlarla Tırnava tepesine çıkacağız. Buradan 27 km lik bir iniş yapıp kamp alanına döneceğiz. Tırnava hakkında az önce sevgili Ahmetten aldığım bilgilere göre burası gökyüzü gözlemcilerinin uğrak noktasıymış. Ayın olmadığı karanlık gecelerde burada kamp kurup gözlem yapıyorlarmış. Burada hava kirliliği çok az olduğundan samanyolı ve belli başlı yıldızlar çıplak gözle net olarak seçilebiliyormuş. SLR fotoğraf makinesi alırsam buraya samanyolu ve yıldızların fotoğraflarını çekmeye bisikletimle bir kez daha geleceğim demektir.
Bu gün uyanıklıktan vazgeçip bisikletlerimizi ilk kamyona verip bir gün önce bizi yukarı götüren ekibin sohbetinden çok memnun kaldığımız için yine aynı minibüse bindik. Yine yeşillikler arasında yukarı doğru tırmanmaya başladık. Öyle yerler vardı ki araç çıkmakta zorlanıyordu. Hemen Mustafa ile buradan geçecek bir rota hayali kurmaya başladık.
Mola verdiğimiz bu köydeki çeşmenin suyu meşhurmuş herkes buraya bidonlarını doldurmaya geliyorlarmış. Ben de mataramı doldurdum.
Artık bahar geldi. Ağaçlar en güzel giysilerini giymişler.
Aracımızın kokpitinden görünüm. Araçta görevli üçlüden bir gün önceki seyahatimizde çok memnun kalınca yine aynı araca bindiğimizi yazmıştım. Bu sefer de yolun nasıl geçtiğini espriler, gülüşmeler arasında anlamadık.
Tırnavaya ilk olarak bizim araç geldi. Bisikletleri beklerken Mustafa ile kısa bir keşif turu yaptık.
Keşif anında toprak diye bastığım yer çamur çıkınca ayakkabım boğazına kadar çamura battı.
Yol hafif bir yükselmeyle başlıyor ardından iniş başlıyormuş. 27 km sonunda Tümbüldek kaplıcalarına ulaşacağız.
Servis araçları peş peşe gelmeye başladılar.
Ardından bisikletlerimizi taşıyan kamyonlarında gelmesi ile ortalık hareketlendi.
Hepimiz heyecanla bisikletlerimizi bekliyoruz.
Yokuşun başına doğru gittik start oradan verilecekmiş.
Startı Murat bey verecek bekleyin dediler. Bende ısınmak için biraz ilerledim ama baktım bir kaç kişi bastı gidiyor Mustafa ile birlikte bizde pedallara bastık. Amacımız sakin ortamda pedal çevirip kaza olasılığından kurtulmak ve rahatça fotoğraf çekmek. Bu arada bir gün önce tanıştığımız Nedim'in de yolda olduğunu görünce 3 lü olarak pedal çevirmeye başladık.
Kısa süre sonra üçümüz baş başa kalmıştık. Yeşillikler içinde keyifle pedal çeviriyorduk. Yukarıda çamur olan yerlere mıcır döktüküldüğünü söylemişlerdi. Burada düşmemek için çok dikkatli geçiyorduk.
Dönemeçlerde çamur nedeniyle oldukça kaygandı. Üçümüzde içinde bulunduğumuz ortamdan çok memnunduk.
Birbirimizle gizliden yarışıyorduk ta. Düşme korkusu, daha hızlı gitme arzusu adrenalini zirveye çıkarmıştı. Adeta çocuklaşmıştık.
Biz keyifle giderken birden yolu orman içi patikaya yönelten levha ile karşılaştık.
Nedim ormana daldı, Mustafa ile ilk şaşkınlığı atlattıktan sonra patikaya tam girmiştik ki arkadan gelen görevli aracı burada durup gurubun toplanmasını beklememiz gerektiğini söyledi. Nedim gitti biz bekledik. Gurup yavaş yavaş toplanmaya başladı.
Patikadan başlanacağını söylediler ve gurubu patikaya soktular. Bu kadar insanın o dar patikada kaza yapmadan ilerlemesi mümkün değil üstelik böylesine bozuk bir zeminde. Keşke devam etseydik diye düşündüm.
Kalabalığa girmek istemediğimden arkada durup fotoğraf çektirmeyi tercih ettim. Yalnız ne kadar geride dursamda herkesin hızı aynı olmayacağından kalabalığa girmekten kurtulamayacağımı biliyorum. Bu sefer Mustafa ön safta tahriklere kapılmadan keyfime göre bisiklet sürebileceğim.
Murat bey tek sıra halinde ilerlenmesi, sol tarafın boş bırakılması, geçenlerin sol şeridi kullanıp soldayım diye öndekini uyarmasını söyledi ama buna uyulmayacağını bundan önceki tecrübelerimden biliyorum. İnsanlar ister istemez rekabete giriyorlar ve telaş neticesinde kaza kaçınılmaz oluyor. Bu arada bir kaç kişi sigaralarını yaktılar. hemen arkalarındaki 2 kişi onları uyardı. Ormanda sigara içmek kadar hatalı bir davranış olamaz. Üstelik o gencecik spor yapan kızların erkeklerin parmaklarına sigara hiç yakışmıyor. Sonunda herkes gelince start verildi az sonra Mustafayı karşımda buldum. Mustafa peşime takıldı arkadan abi geç şunları diyor. Sonunda Mustafa önüme geçti. Bende peşine takıldım insanları geçmeye başladık ve ileriden kaza var bağırışları ile yavaşladık. Bir kaç kişi birbirlerine takılıp düşmüşlerdi ama ciddi bir şey yoktu. Biraz sonra önümdeki arkadaş çamurda oluşmuş derin bir tekerlek izine girip dengesini kaybetti son anda kurtardım. Mustafa hala önümdeydi. Mustafanın bir kayanın üzerinden sola kaçarak güçlükle geçtiğini gördüm. Ya bende hızımı azaltıp Mustafanın yaptığını yapacaktım yada hızımı düşürmeden devam edip kayanın üstünden atlayıp devam edecektim. Birazda bir gün önce Suuçtuda atlayış yapan arkadaşlardan etkilenmiş olacağım ki her zaman temkinli davranmama rağmen bu sefer 2. tercihi yapıp devam ettim. Ön tekerlek kayayı geçip boşluğa gelince birden aşağı inip kayanın ardındaki çukura girdi ve kendimi yerde buldum. Arkamdan gelen arkadaş ta benim bisikletime takılıp yere düştü. Düşme anında kafamı şiddetle yere çarptım. Kask kafamı korudu. Yerde doğrulduğumda bulanık görüyordum. Ayağa kalktım dizimin durumu iyi değildi. Canım çok yanıyordu ama görüşüm hemen düzelince devam etmeyi denemeye karar verdim. Doğa çok güzeldi. Arada bir kısa çıkışlarda vardı ama ben bir an önce turu bitirmek istiyordum.
Pedal çevirdikçe canım çok acıyor ama durup dizimi soğutursam bir daha pedal çeviremeyeceğimi biliyorum devam ettim.
Bir süre sonra orman içinden stabilize yola çıktık.
Yolda ambulansı gördüm ama tedavimi kamp alanında yaptırmaya karar verip durmadım. Kamp alanına ulaşıp turu tamamladım. Daha ciddi yaralanmadan turu bitirdiğim için mutluyum. Tur sonunda dizimin durumu.
Tur sonunda köfte, ayran, meyve suyu, sütlaçtan oluşan öğle yemeğimizi yedik.
Artık vedalaşma faslı başlamıştı. Mustafakemalpaşaya geldiğimizde bizi ilk karşılayanlardan olan Murat ile hatıra fotoğrafı çektirdik.
2 gün birlikte seyahat ettiğimiz hoş sohbet belediye görevlileri.
Bisikletlerimizi kamyonlara yükledik, servis aracına binip Güzelyalı İDO iskelesine gittik. Çağlar yine bizlere çay ve kestane şekeri ikram etti, yardımcı oldu. Bisikletlerimizi getiren kamyon iskeleye ulaşınca Kerem ikimizin bisikletini aldı ve gemiye bindik. Yolda güler yüzlü İDO görevlisi bir hanım gelip Çağlar beyin ikramı diyerek bir fincan latte bıraktı. Sevgili Çağlara çok teşekkür ediyorum.
Sonuç olarak çok güzel bir hafta sonu geçirdik. Muhteşem bir parkurda doğayla iç içe olduk. Yeni insanlarla tanıştık, uzun süredir görmediklerimizi gördük. Yemekler doyurucu ve boldu. Bizi feribot iskelesinden alıp iskeleye bıraktılar. Neredeyse evimizden alıp evimize bırakacaklardı. Üstelik bunlar için 1 kuruş ödemedik.
Bizlere bu imkanı sunan Mustafakemalpaşa Belediye Başkanı sayın Sadi Kurtulan!a, emeği geçen belediye görevlilerine, Murat Suyabatmaz'a, Ahmet Centeliye, sponsorlara, adını sayamadığım projeye emeği geçen görünür ve görünmez bütün kahramanlara çok teşekkür ediyorum. Şimdiye kadar 2 festivale katıldım ve bu festival organizasyon olarak en mükemmeliydi.
Buralara gidip güzellikleri görmeniz için bir dahaki festivali beklemenize gerek yok. İstanbuldan Mustafakemalpaşaya pek çok ulaşım imkanı var. 2011 yılında bir hafta sonu buraya 10 kişi civarında katılımcı ile düzenlediğim turda feribotla Yenikapıdan Bandırmaya geçip buradan Mustafakemalpaşaya gitmiştik. Geceyi alabalık tesisinin yanında çadırlarımızda geçirip ertesi gün aynı yoldan geri dönmüştük. O turun anlatımını da blogda bulabilirsiniz.
Bu sefer ve yaklaşık 1 ay sonra yapacağımız turda Yenikapıdan feribotla Bursa üzerinden ulaşmayı tercih ettim. Bunun nedeni Bursa feribot fiyatlarının Bandırmaya göre daha ucuz olması. Bu iki feribot hattının dışında Mustafakemalpaşaya İstanbuldan Balıkesir ve İzmir yönüne giden bütün otobüslerle ulaşabilirsiniz. Bursa otogarından ise Güzel İzmir firması ile ulaşabilirsiniz. Bunun yanında tabi kendi araçlarınız ile ulaşmanız da mümkün.
Mustafakemalpaşaya ulaştıktan sonra doğa ile iç içe, beklentilerinizi karşılayacak önünüzde pek çok bisiklet parkuru mevcuttur. Eğer buraya ilk kez geliyorsanız sizlere tavsiyem hiç olmazsa Suuçtu şelalesine kadar çıkmanız. Rota belirlerken tabi yeni açılan downhill parkurunu da unutmamak gerekir. Festival katılım formunu doldururken B kategorisini tercih etmiştim ama A kategorisi tercihi yapan cesaretli katılımcıları ve sağ salim indiklerini gördükten sonra bu inişi biraz dikkat ve limitleri fazla zorlamadan sorunsuz bir şekilde tamamlayacaklarına karar verdim. Bu kararımda akşam kamp alanında izlediğim fotoğraf ve videoların da etkisi var.
Buraya bisiklet sever arkadaşlarınızla gelebileceğiniz gibi treking yapmak isteyen guruplarla da gelip doğa yürüyüşleri yapabilirsiniz. Eşinizle, aile büyüklerinizle de gelebilirsiniz. Onlar Tümbüldek kaplıcalarının kükürtlü şifalı sularında sağlık ararken veya çevrede gezip çarşıda alış veriş yaparken sizde bisikletinizle gezip güzel fotoğraflar çekebilirsiniz.
Bu etkinliklerde çadırınızda konaklayabileceğiniz gibi Mustafakemalpaşa içinde öğretmen evinde ve çeşitli fiyat aralığındaki otellerde beklentileriniz ölçüsünde konaklayabilirsiniz. Kaplıcadan yararlanmak istiyorsanız kaplıcanın yanındaki belediyeye ait pansiyonlarda veya çevredeki ev pansiyonlarında konaklayıp güler yüzlü, hoş sohbet yöre halkı ile tanışıp kaynaşma olanağını da bulursunuz. 2 kez gelmeme rağmen ben burayı o kadar çok benimsedim ki kendimi Mustafakemalpaşalılardan birisi olarak görüyor ve hiç yabancılık çekmiyorum.
Bisikletliler olarak pek çok sorunumuz ve dolayısıyla da beklentimiz var. Mücadele etmeden bunların hiç birisinde sonuca ulaşamayız. Mücadelenin yanında bize sunulan olanakları da mümkün olduğunca kullanmamız gerekiyor. Bu ve benzer parkurları, bisiklet yollarını ne kadar kullanırsak bu yatırımlar o kadar geliştirilir, çoğaltılır. Eğer kullanmazsak bisiklet yollarımızın araçlarca ve piknikçilerce işgal edilmesi gibi bu parkurda zaman içinde silinir gider. Kullanarak hem biz eğlenelim tekniğimizi tecrübemizi arttırıp adrenalini yaşayalım hem de yörenin ekonomisine katkıda bulunalım.
Burada downhill parkuru hazırlanmakta olduğunu Ahmet bana Ocak ayında söylediğinde hemen aklıma 2012 yılında Dağ Filmleri festivalinde izlediğim Pedal: Bisiklet belgeseli adlı film aklıma geldi. Filmde dağ bisikletçisi
bir gurup gencin orman içinde kendilerine parkur açma mücadelelerini izlemiştim. Sonuçta mücadeleyi kazanmışlar ve başta bu parkura karşı çıkan yöre halkı da oluşan turizmin katma değerinden pay almışlardı.
Filmin kısa fragmanını ve konu özetini
buradan görebilirsiniz. Umarım burada da aynı sonuca ulaşabiliriz. Bu konuda hepimize çok iş düşüyor.
Buraya tur yapmadan önce rotalar ve konaklama konusunda bilgi almak isterseniz
Mustafakemalpaşa bisiklet grubundan yardım alabilirsiniz. Mustafakemalpaşaya gittiğinizde yöreye ait Mustafakemalpaşa tatlısını yemeden dönmeyin. Şimdiye kadar yediklerinizle hiç ilgisi olmadığını göreceksiniz.
Biz 17 Mayısta yeniden Suuçtuda olacağız. Sizleri de bekleriz.
